Szanowny Panie Premierze!

Zaniechanie odbudowy drogi nr 22 i przejścia granicznego w Grzechotkach spowoduje zmarnowanie poniesionych nakładów. Nie osiągnie się również zamierzonego efektu w postaci ożywienia gospodarczego.

Szanowny Panie Premierze!

Zgodnie z rozporządzeniem prezesa Rady Ministrów z dnia 1 września 1999 r. w sprawie szczegółowego zakresu świadczeń zdrowotnych i warunków ich udzielania osobom zajmującym kierownicze stanowiska państwowe, świadczeń zdrowotnych tej grupie udzielają zakłady opieki zdrowotnej utworzone przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Praktyka wykazuje, że wiele osób z tej grupy korzysta lub chce korzystać z usług zakładów opieki zdrowotnej, dla których organem założycielskim jest minister obrony narodowej.

W dniu 21 marca 2001 r. w Białymstoku gościł minister rozwoju regionalnego, pan Jerzy Kropiwnicki, podpisując umowę z marszałkiem województwa podlaskiego, inicjującą procedurę negocjacji kontraktów regionalnych. W czasie tej wizyty minister Kropiwnicki potwierdził, iż przyznane obecnie środki przeznaczone na sfinansowanie programu wsparcia na lata 2001-2002 dla województwa podlaskiego są niewystarczające i nie zapewniają realizacji celów programu, którymi są wspieranie rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, a także poszczególnych jego obszarów w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju Polski.

Pragnę przypomnieć, iż informację o tym problemie i swoje propozycje zmiany zasad podziału tych środków tak, aby zapewnić realizację celów programu, złożyłem podczas siedemdziesiątego trzeciego posiedzenia Senatu RP w dniu 11 stycznia 2001 r. Propozycje te nie zostały przyjęte. Obecnie minister rozwoju regionalnego potwierdza moje wątpliwości. Ponadto w tym samym dniu w Białymstoku minister stwierdził, iż dopiero po roku 2002 rząd zapewni realizację zasady zrównoważonego rozwoju kraju, przyznając województwu większe środki.

Panie Premierze, rozumiem, iż sytuacja finansów publicznych stwarza poważne problemy związane z realizacją reform, które w tej kadencji rządu i parlamentu zostały wprowadzone. Jednak trudno mi zrozumieć fakt, że przy rozdziale środków na realizację programów wsparcia nadal dyskryminuje się najsłabsze regiony kraju, pogłębiając ich degradację i odkładając na następne lata działania zapewniające zrównoważony rozwój.

Z wyrazami szacunku, Lech Feszler.

Chcę przypomnieć, że na początku lat dziewięćdziesiątych władze państwowe zwróciły szczególną uwagę na szkodliwość wyrobów zawierających azbest dla zdrowia osób zatrudnionych przy ich produkcji oraz dla użytkowników. W 1994 r. rząd wyznaczył producentom wyrobów zawierających azbest trzyletni okres na zmianę profilu produkcji. Realizacja tego postanowienia wymagała poważnych nakładów inwestycyjnych i gwałtownie pogorszyła sytuację ekonomiczną tych przedsiębiorstw. Pracownicy zwalniani ze szkodliwych dla zdrowia stanowisk pracy nie mogli znaleźć innego zatrudnienia i długo walczyli przynajmniej o podstawowe zabezpieczenia socjalne i zdrowotne. Cena restrukturyzacji tych przedsiębiorstw była więc bardzo wysoka.

Niestety, okazało się, że stopniowe wprowadzanie na rynek droższych produktów z włókien aramidowych, które zastąpiły azbest, jest bardzo trudne, ponieważ każdego roku rząd wydaje zezwolenia na import wyrobów zawierających azbest, na przykład 150 t uszczelek. Nabywcy takich wyrobów często są wprowadzani w błąd przez dostawców i importerów, którzy tanie i szkodliwe wyroby nazywają na przykład płytami na bazie składników mineralnych.

Pan Witold Mazurkiewicz - pewnie nie podlega to dyskusji - został zwolniony przez zarząd Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, bo ośrodkiem zarządza Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, ale przecież w imieniu i dla całego środowiska dziennikarskiego. Pan Mazurkiewicz został zwolniony z powodu, jak argumentowano w piśmie, utraty zaufania do niego przez kierownictwo SDP. Nie będziemy z tym dyskutować.

Chciałbym zaapelować do pana ministra, aby ten obiekt pozostał własnością skarbu państwa i bez względu na to, przez którą z organizacji dziennikarskich będzie zarządzany, mógł służyć całemu środowisku dziennikarskiemu.

Organ rentowy, który wydaje decyzję, powołując się na obowiązujące przepisy, dokonuje zawieszenia wypłaty połowy należnej renty uzasadniając to tak: z powodu niezaprzestania prowadzenia działalności rolniczej. Możliwości zawieszenia wypłat emerytury lub renty, zawartych w artykułach ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, nie ma w ustawie o ubezpieczeniu społecznym pracowników. Korzystając z emerytury lub renty pracowniczej, otrzymuje się ją w całości nawet w przypadku, gdy jest się właścicielem gospodarstwa rolnego. Podobnie rzemieślnik lub kupiec nie musi wyzbywać się swego warsztatu, przechodząc na emeryturę.

Jeśli "Program dla Odry 2006" ma być programem strategicznym, kompleksowo ujmującym zabezpieczenia przed powodzią i jej skutkami, to w projekcie ustawy należy ująć takie zadania jak: udrożnienie przekroju przepływu wód katastrofalnych rzeki Odry, tak zwanego międzywala; udrożnienie nurtu jeziora Dąbie, które stanowi jedyny zbiornik naturalny przyjmujący krę; odbudowę zbiornika retencyjnego wód katastrofalnych, w tym również tak zwanych wód cofkowych międzyodrza o pojemności pierwotnej 50 milionów m^{3; budowa urządzeń obrony przed powodzią dla miasta Gryfina.}

Strategia zabezpieczenia przed powodzią powinna obejmować również wzrost poziomu wód mórz i oceanów, tak zwany efekt cieplarniany. Fakt ten uwzględniają już w projektowaniu wałów przeciwpowodziowych Niemcy. Ujednolicenie sposobu ochrony związane jest z podwyższeniem istniejących wałów o około 60 centymetrów.

Panie Premierze!

W imieniu zarządu oraz niepełnosprawnych pracowników Spółdzielni Inwalidów "Razem" w Łomży bardzo dziękuję za udzielenie odpowiedzi, za zawarte w niej informacje o możliwościach pomocy oraz za wsparcie zakładów pracy chronionej. Wyrażam nadzieję, iż zawarte w odpowiedzi deklaracje ułatwią i udrożnią spółdzielni uzyskiwanie pomocy.

Przesłany projekt zasadniczo odbiega od propozycji wysuniętych w styczniu przez prezesa i wiceprezesa PFRON w trakcie negocjacji. Proponowane wówczas warunki ugody zostały przyjęte przez prezesa zarządu spółdzielni inwalidów. Przesłany projekt ugody nie uwzględnia tych warunków, a są to: zdjęcie hipoteki z nieruchomości spółdzielni w Wysokiem Mazowieckiem, umorzenie odsetek, rozłożenie spłaty zaległości na czterdzieści osiem rat. Proponowane obecnie warunki znacznie pogarszają sytuację finansową spółdzielni, uniemożliwiając wygenerowanie środków obrotowych. Pragnę dodać, iż spółdzielnia ma stały rynek i zamówienia na swoje produkty, zaś brak środków obrotowych spowoduje utratę tego rynku, czego skutkiem będzie upadek spółdzielni.

Panie Premierze, rząd po raz kolejny podejmuje próbę walki z bezrobociem. Po raz kolejny, ponieważ poprzednie próby nie przyniosły oczekiwanego rezultatu. Przyczyny tego to nie tylko recesja gospodarcza, ale także efekt działania wielu urzędów, które posiadają środki i narzędzia do skutecznego zapobiegania wzrostowi bezrobocia. Z przykrością muszę stwierdzić, iż opisany wyżej problem Spółdzielni Inwalidów "Razem" jest klinicznym przykładem takiego działania, a jego skutkiem będzie upadek spółdzielni i utrata kilkudziesięciu miejsc pracy. W tej sytuacji będzie to o tyle bolesne, że dotyczy niepełnosprawnych.

Z wyrazami szacunku

Lech Feszler

Kieruję swoje oświadczenie do ministra pracy i polityki społecznej z inspiracji środowiska emerytów. Sygnalizują oni, że obecna waloryzacja emerytur i rent nastąpiła poprzez zastosowanie tak zwanego wskaźnika weryfikacyjnego. Zgłaszający tę sprawę wyborcy oczekiwali, że waloryzacja będzie polegać na zmianie podstawy naliczania emerytur i przesłaniu stosownych decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wszystkim zainteresowanym.

Zbigniew Kulak

Działdowo jest siedzibą władz miejskich, gminnych i powiatowych, zaś obszarowo należy do najmniejszych gmin powiatu działdowskiego. Jego obszar przed zmianą granic wynosił 9,66 km², a po zmianie - 11,48 km². Rola miasta jako ośrodka regionalnego po reformie administracyjnej państwa nabrała nowego ważnego wymiaru.

Z powyższych względów po wejściu w życie 1 stycznia 2000 r. omawianego rozporządzenia Rady Ministrów władze lokalne i podległe im służby przystąpiły do niezwłocznego wykonania jego postanowień. Chodziło o natychmiastowe objęcie nowo przyłączonych obszarów opracowaniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego uchwalonymi przez radę miejską w dniu 29 czerwca 2000 r., a następnie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dziś projekt planu miejscowego znajduje się w fazie pouzgodnieniowej, a przed wyłożeniem do publicznego wglądu. Ponadto, z uwagi na perspektywę wyborów prezydenta RP, należało dokonać zmian w ewidencji ludności, w stałym rejestrze wyborców, a także w podziale na stałe obwody głosowania.

Zbliżający się termin narodowego spisu powszechnego - spisem próbnym miasto i gmina zostały objęte w okresie od 23 maja do 10 czerwca 2001 r. - także powodował konieczność lustracji nowych obszarów i aktualizacji formularzy N-obw i szkiców sytuacyjnych w zakresie kompletności i ujętych w formularzach mieszkań, poprawności danych adresowych budynków oraz informacji o liczbie osób zameldowanych w mieszkaniach. Uzyskane w ten sposób dane statystyczne i stworzona dokumentacja obecnie mogą mieć jedynie wymiar historyczny, który nie jest pomocny w zasadniczym terminie spisu.

Niezmiernie ważną kwestią do uregulowania była sprawa podziału części podstawowej i rekompensującej subwencji ogólnej oraz planowanych dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie propozycji ministra finansów wynikających z postanowień art. 38 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2000. Te działania zostały przerwane wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 listopada 2000 r., w którym stwierdzono niezgodność rozporządzenia w części dotyczącej miasta i gminy Działdowo z ustawą o samorządzie gminnym.

Od tego czasu upłynęło ponad trzy miesiące, a oczekiwanej nowelizacji omawianego rozporządzenia nadal nie ma. Z telefonicznych kontaktów z Departamentem Wdrażania i Monitorowania Reformy Administracji Publicznej MSWiA wynika, że jego wydanie oddala się. Trwają prace, których zaawansowania nie dało się ustalić, nad projektem rozporządzenia ministra rozwoju regionalnego i budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków, które ma poprzedzać nowelę rozporządzenia Rady Ministrów. Z punktu widzenia sztuki legislacyjnej wszystko wydaje się być w porządku, ale brak nowych uregulowań prawnych stwarza realną groźbę dezorganizacji lokalnego życia publicznego, a przynajmniej poddaje w wątpliwość wartość prawną dotychczasowych dokonań. Jaskrawym tego przykładem jest niejasna sytuacja prawna radnego, o którego mandat powiększono stan osobowy rady miejskiej, a także kwestie związane z powtórnym przemeldowaniem mieszkańców do gminy Działdowo.

senator RP

Po pierwsze, zmianę zasad i warunków kontraktowania usług poprzez: rzeczywistą wycenę wartości świadczeń medycznych, równość stron w negocjacjach, możliwość swobodnego rozporządzania przez świadczeniobiorców przyznanymi środkami finansowymi, dostosowanie do realnych potrzeb.

Po siódme, stworzenie bazy danych i centralnego skomputeryzowania szpitali.

Dorota Kempka

Moje oświadczenie dotyczy zwiększenia środków finansowych na aktywne formy walki z bezrobociem.

Zwiększające się bezrobocie na terenie województwa kujawsko-pomorskiego, w tym także na terenie powiatów wchodzących w skład byłego województwa toruńskiego, osiągnęło poziom zagrażający egzystencji wielu obywateli. Samorządy gminne i powiatowe nie są w stanie skutecznie przeciwdziałać temu zjawisku. Dodatkowe utrudnienie stanowią zaległości w refundacji środków na roboczy publiczne, a także ograniczenie środków na formy aktywnego zwalczania bezrobocia. Konieczne jest zatem podjęcie na szczeblu rządu odpowiednich decyzji, które wpłyną na poprawę tak dramatycznej sytuacji.

Chciałbym tutaj zauważyć, że Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna jest największą wyższą uczelnią niepubliczną na terenie województwa łódzkiego. Aktualnie kształci około dwunastu tysięcy studentów na kilku kierunkach. Dysponuje doskonałą bazą materialną oraz uznaną kadrą naukowo-dydaktyczną, dbającą o ciągły rozwój jakości kształcenia. Jedną ze szczególnie cennych inicjatyw podjętych przez uczelnię jest zaproszenie do Polski obywateli państw obcych w celu podjęcia studiów. Nie ulega wątpliwości, że usługi edukacyjne są jedną z szans Polski na międzynarodową wymianę i uczestnictwo w europejskim rynku. Taka inicjatywa, jak ta realizowana przez WSHE w Łodzi, to swoisty eksport myśli, który przyczynia się do rozwoju kraju. Dotyczy to w szczególności regionu łódzkiego, który charakteryzuje się z jednej strony bardzo dużym bezrobociem, a z drugiej ogromnym potencjałem naukowo-edukacyjnym. Przyjęcie cudzoziemców, rozwój szkoły może stworzyć nowe miejsca pracy nie tylko w samej uczelni, ale także w jej bliższym i dalszym otoczeniu. Osobiście kilkakrotnie wizytowałem uczelnię i potwierdzam jej dobrą organizację, wysoki poziom nauczania. Mogę ją zarekomendować jako instytucję bardzo dobrze reprezentującą interesy Rzeczypospolitej Polskiej.

1. WSHE w Łodzi ma prawo przyjmować cudzoziemców na studia na kierunki zaakceptowane przez MEN.

Tymczasem w dniu 14 lutego 2001 r. grupa obywateli Pakistanu, która przybyła do Polski w celu podjęcia studiów w WSHE w Łodzi, została zatrzymana przez polską straż graniczną na lotnisku na Okęciu. Mimo iż posiadali oni wszystkie wymagane prawem dokumenty (wizy wydane przez Ambasadę Polską w Pakistanie oraz zaświadczenia wystawione przez uczelnię), nie zostali wpuszczeni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a następnie deportowani do Pakistanu. Podobna sytuacja powtórzyła się w dniu 20 lutego 2001 r. wobec kolejnej grupy Pakistańczyków, pomimo osobistej obecności na lotnisku na Okęciu przedstawiciela WSHE mającego komplet ich dokumentów, które są w posiadaniu uczelni. WSHE podjęła natychmiast kroki zmierzające do wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, zwracając się ze stosownymi pismami do komendanta Straży Granicznej na lotnisku na Okęciu, a także Komendy Głównej Straży Granicznej w Warszawie. Niestety, jej starania nie przyniosły żadnych rezultatów. Nie uzyskano wiarygodnego uzasadnienia decyzji Straży Granicznej o odmowie wjazdu na terytorium RP w odniesieniu do studentów z Pakistanu. Co więcej, nie odpowiedziano na propozycję uczelni, aby określić dodatkowe kroki, jakie mogłaby ona podjąć, by podobne zdarzenia nie miały miejsca w przyszłości.

W związku z tym, że według przedstawionego wyżej stanu prawnego działania Straży Granicznej nie są uzasadnione, zwracam się do Pana Ministra, jako bezpośredniego przełożonego komendanta głównego Straży Granicznej, o zajęcie stanowiska w tej sprawie i wyjaśnienie wszelkich aspektów prawnych (koniecznych dokumentów, zezwoleń, zaświadczeń itp.), jakie związane są z przybyciem obywateli państw obcych do Polski w celu podjęcia studiów w polskiej uczelni wyższej.

Andrzej Ostoja-Owsiany

Dyrektor Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Łobżenicy w powiecie pilskim informuje mnie, że występują problemy z konwojowaniem wychowanków z miejsca ich zameldowania lub zatrzymania do ośrodka. Dotychczas robiła to policja, ale od pewnego czasu odmawia wykonywania tego zadania. Ośrodek nie posiada środków, odpowiedniego pojazdu ani pracowników do konwojowania, często z bardzo odległych miejsc.

Mam więc pytanie: jak Panowie zamierzają uregulować ten problem?

Tadeusz Rzemykowski

Jednocześnie burmistrz i społeczeństwo miasta i gminy Łobżenica zwracają się do Pana Ministra z prośbą o ufundowanie pracowni komputerowej dla Szkoły Podstawowej we wsi Dźwierszno Wielkie w tej gminie. W miejscowości tej w roku 1999 uruchomiono piękną i funkcjonalną szkołę, wybudowaną kosztem 2 milionów 600 tysięcy zł. Ponad 90%, dokładnie 2 miliony 350 tysięcy zł, nakładów inwestycyjnych pokryła gmina z własnych dochodów. Nie wystarczyło już środków na wyposażenie tej szkoły w sprzęt komputerowy.

Tadeusz Rzemykowski

Mimo wielu deklaracji kierownictwa pilskiego zakładu (obszaru) Telekomunikacji Polskiej SA nadal wstępują zaległości w telefonizacji kilku gmin powiatu pilskiego, w tym miasta i gminy Łobżenica. Ogranicza to możliwości rozwojowe tych gmin, a występuje w nich wysokie bezrobocie.

Tadeusz Rzemykowski

Uprzejmie proszę o szerszą informację na ten temat. Po pierwsze, proszę o ustosunkowanie się do tej opinii oraz sugestii polskich rolników. Po drugie, o przedstawienie danych obrazujących rozmiary produkcji polskiego przemysłu spirytusowego, w tym gorzelniczego, obecny stan i prognozy zwiększenia udziału spirytusu w paliwach silnikowych oraz rozmiary przemytu alkoholu przez granice Polski. Po trzecie, o zaprezentowanie działań podejmowanych dla ochrony i rozwoju polskiego rolnictwa i przemysłu przetwórstwa artykułów rolnych.

Tadeusz Rzemykowski

Od kilku tygodni kilkuset bezrobotnych mieszkańców Okonka i sąsiednich wsi okupuje miejscowy Urząd Miasta i Gminy. Organizują oni też manifestacje, a ostatnio marsz protestacyjny do odległego o 30 km powiatowego Złotowa.

Osoby te są zdesperowane brakiem pracy i jakichkolwiek dochodów. Otrzymują nieregularnie zasiłki z opieki społecznej w kwotach 20-50 zł miesięcznie. Nikt z przedstawicieli władz państwowych nie chce z nimi rozmawiać. Starosta złotowski i burmistrz miasta i gminy informują protestujących, że nie dysponują środkami umożliwiającymi złagodzenie ich beznadziejnej sytuacji.

Po drugie, kiedy MPiPS przedstawi projekt ustawy określającej minimum społeczne dochodów w polskich rodzinach?

Z poważaniem

Tadeusz Rzemykowski

Szanowny Panie Premierze!

Ostatnio miałem przyjemność odbyć szereg spotkań z profesorem polskiego pochodzenia Hilarym Koprowskim, jednym z największych autorytetów światowej nauki. Nieocenioną zasługą profesora Hilarego Koprowskiego, stawiającą go w gronie osób szczególnie zasłużonych dla ochrony zdrowia w naszym kraju, było przekazanie w latach pięćdziesiątych dziewięciu milionów dawek wynalezionej przez siebie szczepionki przeciw polio. Ten dar był tym bardziej szczególny i cenny, że został przekazany całkowicie bezinteresownie, i to w czasach, kiedy istniał ostry konflikt ideologiczny między USA a naszym krajem.

Profesor Hilary Koprowski nigdy nie zapominał o swoich korzeniach, szeroko wspiera polskie badania naukowe, fundując stypendia i staże naukowe na amerykańskich uczelniach. Stworzył także Fundację imienia Koprowskich na rzecz wspierania badań naukowych w naszym kraju. Zarządem fundacji kieruje profesor doktor habilitowany Andrzej Legocki, prezes oddziału PAN w Poznaniu. Zasługi profesora Koprowskiego nie pozostały zresztą niezauważone - jest on członkiem zagranicznym PAN, otrzymał także Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi.

Z wyrazami szacunku

Wojciech Kruk

Szanowny Panie Ministrze!

Trzy tysiące metrów kwadratowych powierzchni, cztery niezagospodarowane budynki i atrakcyjne położenie w centrum miasta - to pozostałości po poprzedniej siedzibie Wojskowej Komendy Uzupełnień w Radomiu. Od czasu przeniesienia siedziby WKU obiekt popada w coraz większą ruinę. Kruszy się tynk, ze ścian odpada farba, a w oknach zamiast szyb jest dykta. Z miesiąca na miesiąc obiekt staje się coraz większym zagrożeniem dla przechodniów.

Władzom Radomia bardzo zależy na poprawie wizerunku centrum miasta, szczególnie teraz, gdy wyremontowano odcinek deptaka, przy którym stoją wojskowe obiekty. Władze Radomia żywią nadzieję, że Ministerstwo Obrony Narodowej przekaże im w zarząd budynek po dawnym WKU. Obecnie zespół obiektów znalazł się na liście majątku, który zostanie przekazany Agencji Mienia Wojskowego. W zamian za oddanie obiektów WKU wojsko może liczyć na działkę, na której może wybudować wojskowe mieszkania. Jest to tym bardziej dziwne, że obecna siedziba WKU, znajdująca się przy ulicy 1905 r., powstała w roku 1997 dzięki wojewodzie radomskiemu i prezydentowi Radomia.

Jednocześnie ponownie uprzejmie proszę Pana jako ministra obrony narodowej o realizację obietnicy dotyczącej remontu i konserwacji skansenu wojskowego w Mniszewie w gminie Magnuszew. Jest on zniszczony przez czas, ale część urządzeń i eksponatów można by uzupełnić z likwidowanych jednostek wojskowych. Świadczyłoby to o tożsamości, stosunku do tradycji i edukacji, a przede wszystkim o ochronie dziedzictwa narodowego. Nie wystarczy pozostawienie tej sprawy wyłącznie powiatowym i gminnym władzom samorządowym, które wraz z WKU w Kozienicach w miarę możliwości wywiązują się ze swoich powinności. Chciałbym wierzyć, że troska deklarowana przez Pana Ministra w poprzednim piśmie zostanie urzeczywistniona.

Z wyrazami szacunku

Wielce Szanowny Panie Premierze!

Brak stanowczych działań ze strony ministra gospodarki, obrony narodowej i Agencji Rozwoju Przemysłu doprowadził do dzisiejszej sytuacji, kiedy to nagromadzone materiały wybuchowe i nieuruchomienie produkcji NC w Pionkach doprowadzić mogą do samoczynnego wybuchu, który może zniszczyć wszystko w promieniu trzech kilometrów. Jest to opinia fachowców.

Likwidacja instalacji NC, która przy niewielkiej modernizacji mogłaby jeszcze produkować bez strat finansowych, pociągnie za sobą wydatki rzędu 20 milionów PLN. Przygotowywane w ośrodkach naukowo-badawczych w Polsce opracowania, prace są już na ukończeniu, wskazują, że najnowsza w Europie technologia produkcji NC mogłaby powstać za kwotę 34-38 milionów PLN.

Z wyrazami szacunku

Wielce Szanowny Panie Premierze!

Ministerstwo Zdrowia twierdzi, że pieniądze na ten cel powinny przekazać kasy chorych, te zaś mówią, że nie mają pieniędzy w budżecie i odbijają piłeczkę do pracodawców. Ci z kolei też nie mają środków na podwyżki. W regionie radomskim wypłacone one zostały jedynie w trzech placówkach kosztem wydatków rzeczowych, zakupu leków lub sprzętu medycznego, a nawet regulowania bieżących należności za wodę i energię. Problem ten przypomina batalię o podwyżki dla nauczycieli - pieniądze obiecał Minister Handke, ale płacić musiały samorządy. Dyrektorzy placówek narzekają, że minister zdrowia obiecał gruszki na wierzbie.

Potrzebna jest uczciwa odpowiedź, czy kasy chorych otrzymały na ten cel środki i jakiej wielkości. Dopiero wówczas jedyną szansą na to, by wywiązać się z zobowiązań wobec pracowników, jest renegocjacja umów z kasami chorych, na co oczekują Izby, Związek Zawodowy Pielęgniarek i Położnych, starostowie, przewodniczący rad społecznych i dyrektorzy szpitali, a nade wszystko pielęgniarki i położne.

Szanowny Panie Premierze i Odpowiedzialni Ministrowie, bardzo proszę o pilne podjęcie decyzji i informację.

Z doniesień prasowych wynika, iż rząd RP negocjuje w sprawie zwiększenia o 10 miliardów m² rocznie dostaw gazu dla Polski z Norwegii i Danii.

Z szacunkiem

Jerzy Markowski

Z informacji uzyskanej od Stowarzyszenia Projektantów Form Przemysłowych w Warszawie oraz od Związku Polskich Artystów Plastyków wynika, że istnieje niebezpieczeństwo likwidacji Instytutu Wzornictwa Przemysłowego - IWP - co, ze względów rynkowych i przewidywanego udziału Polski w tej sferze, jest niezrozumiałe.

W związku z powyższym zwracam się do Pana Premiera z zapytaniem, jakie są plany rządu co do dalszych losów wspomnianego wyżej instytutu. W tej sytuacji uprzejmie też proszę Pana Premiera o poinformowanie mnie o planach dotyczących dalszego funkcjonowania Instytutu Wzornictwa Przemysłowego.

Z szacunkiem

Jerzy Markowski

Panie Premierze!

Niestety, reforma tej dziedziny, mimo wielu zapewnień o jej znakomitym przygotowaniu, stan ten jeszcze pogłębiła. Na przykład Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Płocku, mimo wielu działań restrukturyzacyjnych, w tym, niestety, związanych ze zwolnieniami pracowników, głównie personelu średniego, staje się coraz większym dłużnikiem. Środki płynące z kontraktów z kasą chorych są niewystarczające. Ich poziom, bez uwzględnienia inflacji, jest niższy niż w ubiegłym roku. Samorząd lokalny, nawet gdyby dysponował odpowiednimi środkami, nie ma prawnych możliwości finansowania służby zdrowia. Zadłużenie publicznej służby zdrowia w Płocku sięga dziś kwoty 5 milionów zł i wszystko wskazuje na to, że będzie rosło. Wiemy, że w podobnej sytuacji są publiczne zakłady opieki zdrowotnej w całym kraju.

Zbigniew Kruszewski
Senator RP

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) nastąpiło zróżnicowanie warunków nabywania przez żołnierzy i funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej prawa do emerytury i zasad jej wymiaru.

Wobec żołnierzy i funkcjonariuszy pozostających w służbie 1 stycznia 1999 r. zostały utrzymane obowiązujące przed wejściem w życie powoływanej wyżej ustawy rozwiązania w zakresie warunków nabywania prawa do świadczeń oraz zasad ustalania ich wysokości określone w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. nr 53, poz. 214 z późn. zm.).

Niemniej jednak rodzi się szereg wątpliwości prawnych zgłaszanych przez żołnierzy i funkcjonariuszy służb mundurowych, którzy odeszli bądź zamierzają odejść ze służby bez nabycia uprawnień do emerytury z systemu zaopatrzeniowego. Dotyczą one zasad ustalania kapitału początkowego, uzupełnienia składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za okres pozostawania w służbie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia zwolnienia ze służby, wysokości składek i ich lokowania w I lub I i II filarze, a także ewentualnych roszczeń tych żołnierzy i funkcjonariuszy, których zarobki są wyższe od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej za dany rok kalendarzowy.

Uzdrowisko "Nałęczów" powstało 11 lutego 1878 r. jako dzieło lekarzy sybiraków, aby w dwa lata później zostać zarejestrowane, stając się spółką użyteczności publicznej. Po II wojnie światowej zostaje upaństwowione, a obecnie, zgodnie z zapisami ustawy o prywatyzacji i komercjalizacji, przekształcone w jednoosobową spółkę skarbu państwa, która w tych dniach ma zostać sprywatyzowana.

Spośród dwudziestu sześciu uzdrowisk istniejących w Polsce to właśnie uzdrowisko w Nałęczowie ma zostać sprywatyzowane jako pierwsze i stworzyć tym samym wzorzec dla prywatyzacji pozostałych uzdrowisk. Stąd ogromna odpowiedzialność, jaka spoczywa na właścicielu, Ministrze Skarbu Państwa, polegająca na stworzeniu takiego modelu prywatyzacji uzdrowisk, który zagwarantuje ich rozwój. Tym bardziej że spośród dwudziestu sześciu uzdrowisk to właśnie "Nałęczów" jest w najlepszej sytuacji ekonomicznej - do tego stopnia, że w ostatnich latach został odnotowany zysk: za 1999 r. 200 tysięcy zł, a za 2000 r. 400 tysięcy zł. Posiada również zdolność kredytową, a płatności bankom są dokonywane na bieżąco.

Uzdrowisko posiada pięćset czterdzieści łóżek, z czego czterysta siedemdziesiąt to łóżka o bardzo wysokim standardzie. Należy w tym miejscu dodać, że na dzień 19 marca 2001 r., czyli dzień mojego spotkania w Nałęczowie, tylko siedem łóżek było wolnych. O dobrej kondycji uzdrowiska niech też świadczy fakt, że na dwadzieścia sześć uzdrowisk jedynie w Busku i Nałęczowie do tej pory nie doszło do grupowych zwolnień, co w sytuacji ogromnego bezrobocia na Lubelszczyźnie jest bardzo ważne. Jest też ważne dla społeczności lokalnej, której byt jest od tego uzależniony. Uzdrowisko "Nałęczów" nawet ostatnio zakupuje nowe obiekty, nowe nieruchomości, co również świadczy o dobrej sytuacji finansowej firmy.

Stąd Minister Skarbu Państwa musi mieć świadomość, że decyduje się na sprzedaż uzdrowiska będącego w dobrej sytuacji finansowej, uzdrowiska, które posiada znaczne udziały w spółce rozlewnia wody "Nałęczowianka" oraz prowadzi szeroką działalność gospodarczą. Minister Skarbu Państwa bierze na siebie odpowiedzialność za wybór takiego inwestora strategicznego, który będzie posiadał rzeczywiste możliwości zapewnienia rozwoju i unowocześnienia uzdrowiska. Źle przeprowadzona prywatyzacja uzdrowiska "Nałęczów" to, w związku z modelową prywatyzacją, ryzyko źle przeprowadzonej prywatyzacji pozostałych uzdrowisk w Polsce.

Uzdrowisko w Nałęczowie musi istnieć i rozwijać się nie tylko przez najbliższe kilka lat - jak to bywa przy okazji prywatyzowania innych zakładów - ale ma istnieć przez pokolenia dla dobra całej Polski.