Podstawowy zarzut stawiany Generalnej Dyrekcji i Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we Wrocławiu to dążenie do maksymalizacji zysków poprzez drastyczne ograniczenie środków na remonty i odtwarzanie infrastruktury oraz na inwestycje. Na przykład w 1999 r. Lasy Państwowe wykazały 133 miliony zł zysku. Tymczasem w 2000 r. w województwie dolnośląskim nadleśnictwa złożyły zapotrzebowanie na dopłaty w wysokości 80 milionów zł, a otrzymały tylko 46 milionów zł. W Nadleśnictwie "Szklarska Poręba" plan remontów zmniejszono o 83%. W październiku bieżącego roku Lasy Państwowe zerwały porozumienie z przemysłem drzewnym i doprowadziły do szybkiego wzrostu cen drewna, mimo że na przykład rentowność tartaków wynosi obecnie -1,8%.

W dniu 11 sierpnia bieżącego roku zwróciłem się do ministra środowiska z prośbą o przeprowadzenie kontroli działalności Regionalnej Dyrekcji "Lasów Państwowych" we Wrocławiu. W dniu 10 października zostałem poinformowany, że nie stwierdzono tam żadnych nieprawidłowości. W dniu 12 maja bieżącego roku zwróciłem się z podobnym wnioskiem do oddziału Najwyższej Izby Kontroli we Wrocławiu. Kontrola miała być przeprowadzona w IV kwartale bieżącego roku, ale nie została jeszcze rozpoczęta. Docierające do mnie niepokojące informacje potwierdza akcja protestacyjna Polskiej Izby Gospodarczej Przemysłu Drzewnego, prowadzona w dniach od 11 do 17 grudnia bieżącego roku pod hasłem: "Monopol ŤLasów Państwowychť rujnuje polski przemysł drzewny".

W nawiązaniu do wystąpień wojewody podlaskiego, kierowanych do pana ministra, zwracamy się z prośbą o zwiększenie, w trybie pilnym, środków finansowych na pokrycie zaplanowanych wydatków w budżecie wojewody. Potwierdzony przez pana ministra limit środków na miesiąc grudzień zabezpiecza tylko 67% zaplanowanych wydatków. Wydatki te związane są z powstaniem w województwie podlaskim nieodwracalnych strat w rolnictwie i sadownictwie w wyniku wystąpienia przymrozków majowych i długotrwałej suszy. Spowodowało to nie tylko zmniejszenie dochodowości gospodarstw rolnych i jednostek gospodarczych zajmujących się przetwórstwem artykułów rolnych, ale także pogorszyło sytuację finansową samorządów terytorialnych.

Decyzją z 31 października 2000 r. minister finansów zwiększył wydatki budżetowe wojewody podlaskiego w części 85/20 w kwocie 5 milionów 450 tysięcy 508 zł, z przeznaczeniem dla trzydziestu dwóch jednostek ochrony zdrowia, wskazując przy tym nazwy jednostek, ich organy założycielskie oraz klasyfikację budżetową przyznanych wydatków. W trzech pozycjach klasyfikacja budżetowa została niewłaściwie określona. Niezgodnie z wnioskiem wojewody podlaskiego przyjęto klasyfikację wskazaną przez Ministerstwo Zdrowia. Ponadto w załączniku do decyzji wskazano niewłaściwy organ założycielski, a tym samym jednostkę samorządu terytorialnego, której należy przekazać dotację budżetową. Po stwierdzeniu oczywistych pomyłek pismem z 10 listopada wojewoda przesłał do ministra finansów wniosek o dokonanie korekty niewłaściwej klasyfikacji budżetowej. Niestety, z niezrozumiałych dla nas przyczyn Ministerstwo Finansów nie dokonało korekty ewidentnych błędów resortu zdrowia.

Pragniemy zaznaczyć, że jednostki samorządu terytorialnego domagają się przekazania tych dotacji, bowiem ich zakłady opieki zdrowotnej dokonały działań osłonowych i restrukturyzacyjnych, ponosząc określone wydatki. Należy podkreślić, że w przypadku niedokonania korekty niemożliwe będzie przekazanie i wykorzystanie przyznanej dotacji celowej państwa. Są to między innymi dotacje dla powiatu augustowskiego i Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Augustowie - 330 tysięcy zł, miasta Białystok i Samodzielnego Publicznego Miejskiego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Białymstoku - 115 tysięcy 74 zł, samorządu województwa podlaskiego i Samodzielnego Publicznego Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego dla Dzieci i Młodzieży w Bacikach Średnich - 90 tysięcy zł, w tym 35 tysięcy zł zgłoszone przez samorząd województwa jako wydatki niewygasające z końcem roku budżetowego 2000. Fakt nieprzekazania środków finansowych na zadania reformy zdrowia spowoduje niezadowolenie samorządów i niezadowolenie społeczne. Bardzo prosimy o realizację tych wniosków.

Pierwsze oświadczenie kieruję do pana premiera Jerzego Buzka.

W załączeniu przedkładam wystąpienie związków zawodowych "Solidarność" oraz Związku Zawodowego Pracowników Rolnictwa RP, wyrażające obawę o byt spółki przy tak realizowanej sprzedaży zakładów mięsnych w Kielcach przez X Narodowy Fundusz Inwestycyjny.

Chciałbym zasugerować panu ministrowi możliwość stworzenia w polskim prawodawstwie dotyczącym ochrony praw autorskich w dziedzinie informatyki instytucji licencji edukacyjnej. Miałaby ona polegać na bardzo tanim udostępnianiu studentom, między innymi kierunków informatycznych, praw do użytkowania oprogramowania w celu opanowania jego obsługi i zaawansowanego stosowania.

Z poważaniem, Jerzy Suchański.

Pierwsze oświadczenie kieruję do pana premiera wspólnie z senatorem Januszem Lorenzem.

Szanowny Panie Premierze!

Wynika z niego kilka wniosków.

Po trzecie - samorządy, w przypadku których społeczeństwo wybrało większość z Sojuszu Lewicy Demokratycznej, nie są partnerami do dyskusji z wojewodą; mogą to czynić jedynie za pośrednictwem opozycji z AWS.

Prosimy o udzielenie nam odpowiedzi: czy tak powinno być? Czy w tym celu AWS szedł po władzę i czy na tym ma polegać oddanie jej ludziom?

Drugie oświadczenie również kieruję do pana premiera.

Szanowny Panie Premierze!

To kierowany przez pana premiera rząd był inicjatorem reformy ubezpieczeń zdrowotnych, a większość parlamentarna przychyliła się do wprowadzenia jej w tym kształcie i przy tym poziomie finansowania. Nie wolno więc temu rządowi na etapie wdrażania reformy unikać odpowiedzialności za jej skutki i winą obarczać samorządy powiatowe, dyrektorów szpitali i kasy chorych.

Szanowny Panie Ministrze!

W związku z artykułem "Rotmistrz szarżuje na śmigłowcu", zamieszczonym w "Gazecie Wyborczej" z 11 grudnia bieżącego roku, zwracam się do pana ministra z takim pytaniem. Czy logiczny i zasadny z punktu widzenia merytorycznego i finansowego jest zamiar zmiany nazewnictwa stopni wojskowych w jednostkach dziedziczących tradycje kawaleryjskie? I to w przypadku, gdy wydatki budżetowe na cele obronne państwa są niewystarczające? Wojsku Polskiemu znacznie bardziej potrzebne są środki finansowe na modernizację armii i jej przystosowanie do funkcjonowania w warunkach NATO.

A nastroje panujące w jednostkach wojskowych są nie najlepsze, z powodu zagrożenia rozwiązaniem tej czy innej jednostki, a także braku środków na pomoc socjalną rodzinom żołnierzy zawodowych znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej.

W związku z tym proszę o odpowiedź: dlaczego decyzja o zamiarze zmiany stopni wojskowych nie została skonsultowana ze środowiskiem wojskowym? Dlaczego w okresie, gdy wiele jednostek ulega rozwiązaniu, finansuje się przedsięwzięcia o błahym znaczeniu dla obronności kraju i mobilności jednostek wojskowych? Zmiana stopni wojskowych wymaga zmiany ustawy. Dlaczego więc ministerstwo stara się przeprowadzić tę zmianę bez zgody parlamentu, podejmując decyzję, która zgodnie z konstytucją nie leży w zakresie uprawnień ministerstwa? Oczekuję od pana ministra reakcji i odpowiedzi.

Spotykam się z zarzutami, że wprowadzenie systemu ubezpieczeń zdrowotnych spowodowało znaczące pogorszenie się możliwości leczenia, dostępności i zakresu świadczeń otrzymywanych przez inwalidów wojennych. Środowisko to jest także zaniepokojone przygotowywanym ograniczeniem list leków dostępnych bezpłatnie inwalidom wojennym.

Znam oczywiście towarzyszące tym koncepcjom komentarze na temat ilości i wartości leków, których ordynowanie jest rzekomo zawyżone i nadmierne dla tej grupy chorych. Nie sprzeciwiam się zaostrzeniu kontroli rzetelności procedur i wskazań przy zapisywaniu tych leków przez uczciwych lekarzy, wręcz sugerowałem już w Senacie większą skuteczność działalności kontrolnych. Jednak nie mogę się zgodzić z próbą rozwiązywania problemu przez administracyjne ograniczanie puli leków dla inwalidów wojennych lub zakresu świadczeń zdrowotnych, jak to wynika z pisma wspomnianego stowarzyszenia do ministra zdrowia z 12 grudnia bieżącego roku, którego kopię załączam.

Panie Marszałku, oświadczenie swoje kieruję do ministra kultury i dziedzictwa narodowego.

Jednym z nich jest Muzeum Wojska Polskiego w Drzonowie, jedno z nielicznych w kraju o tym charakterze, dysponujące wieloma unikalnymi eksponatami, zwłaszcza z dziedziny lotnictwa. Drugie muzeum specjalizuje się w archeologii. Wyrosło ono na gruncie wielu badań archeologicznych w regionie i nadal prowadzi te badania. Obie te placówki dalece wykraczają poza granicę powiatu i jego zainteresowania. Stąd zarówno zarząd powiatu, jak i zarząd województwa, przy poparciu wojewody wystąpiły do ministerstwa z wnioskiem o zmianę podporządkowania z powiatu do województwa i oczekują na stanowisko resortu.

Szanowny Panie Premierze!

Tegoroczne fundusze przyznane na funkcjonowanie urzędów pracy z trudnością wystarczały na realizację podstawowych celów, jak wypłata zasiłków i pensje pracownicze. Zdecydowana większość urzędów pracy jest zadłużona wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, który swoje należności wraz z odsetkami ściąga z kont bankowych zadłużonych urzędów pracy.

Drugim, nie mniej kontrowersyjnym zagadnieniem, jest wypowiadanie kontraktów przez Krajowy Urząd Pracy z powiatowymi urzędami pracy. Przykładem niech będzie Powiatowy Urząd Pracy w Giżycku, który podpisał umowy z pracodawcami ze skutkiem finansowym na 2001 r. Na dzień 30 listopada 2000 r. zobowiązania finansowe na rok 2001 wynikające z dotychczas zawartych umów wynoszą: za prace interwencyjne - kwota 326 tysięcy zł; za refundację wynagrodzeń absolwenckich - kwota 204 tysiące zł; na programy specjalne - kwota 80 tysięcy zł; co łącznie daje 610 tysięcy zł.

Brak zapewnień na kontynuację w 2001 r. najbardziej priorytetowych programów przeciwdziałania bezrobociu, jak aktywizacja absolwentów i osób długotrwale bezrobotnych, spowoduje jeszcze większą biedę, degradację społeczną i jeszcze gwałtowniejszy sprzeciw społeczny. Urzędy pracy tracą wiarygodność w oczach swoich klientów, to jest podmiotów gospodarczych, samorządów i osób bezrobotnych. Do tego dochodzi ustawiczny brak środków Funduszu Pracy na opłaty związane z ZUS, blokada kont urzędów pracy i olbrzymia kwota zaległych refundacji - w przypadku PUP w Giżycku na dzień 31 grudnia 2000 r. kwota ta wynosi 3 miliony 346 tysięcy zł - urzędy pracy stoją na krawędzi bankructwa.

senator RP

Pilscy samorządowcy zwrócili się do mnie z prośbą o interwencję w sprawie projektu likwidacji sekcji rejestrów przy Sądzie Rejonowym w Pile i przeniesienia tej sekcji wraz z ewidencją działalności do Poznania. Rozwiązanie to - piszą w apelu skierowanym do wszystkich parlamentarzystów dawnego województwa pilskiego - znacznie utrudni dostęp do rejestrów handlowych oraz wpłynie niekorzystnie na rozwój przedsiębiorczości w Pile. W sytuacji gdy sprywatyzowane życie gospodarcze mocno się rozwija i coraz częściej powstają spółki prawa handlowego, ogromnie istotne jest, aby wszelkie formalności można było załatwiać jak najbliżej miejsca funkcjonowania podmiotów gospodarczych.

Przyczyną niepokoju pilskich radnych jest ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, która wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Zgodnie z tą ustawą z dniem 1 stycznia 2001 r. zacznie obowiązywać Krajowy Rejestr Sądowy. Ustawa wprowadza przepis, w którym mówi się, że prowadzenie tego rejestru należy do właściwości tak zwanych sądów rejestrowych, a te muszą być umiejscowione w siedzibach wojewodów. Ponieważ po zmianie podziału administracyjnego kraju Piła znalazła się w granicach województwa wielkopolskiego, siłą rzeczy sąd rejestrowy może mieścić się tam, gdzie urzęduje wojewoda, czyli tylko i wyłącznie w Poznaniu.

Tymczasem w sekcji rejestracyjnej przy Sądzie Rejonowym w Pile zarejestrowanych jest około tysiąca sześciuset spółek oraz około czterystu innych podmiotów, takich jak spółdzielnie, kółka rolnicze, organizacje rzemieślnicze itp. A zatem każda, nawet najdrobniejsza sprawa, jak chociażby uzyskanie odpisu z rejestru handlowego, z czego prężnie działające firmy korzystają nawet kilka razy w miesiącu, będzie wymagała wyjazdu do Poznania. Co to oznacza w praktyce, nietrudno sobie wyobrazić. Przeniesienie sekcji rejestrowej do Poznania spowoduje, że znacznie wydłuży się okres oczekiwania na załatwianie spraw niezbędnych do sprawnego funkcjonowania spółek. Decyzja ta jest sprzeczna z intencjami reformy administracyjnej kraju. Miała nastąpić decentralizacja władzy i jej decyzji, aby obywatel nie musiał jeździć do urzędów wojewódzkich czy centralnych, a tymczasem jest odwrotnie.

Szanowny Panie Wicepremierze!

Zwracam się do Pana Premiera ze sprawą, która zbulwersowała ostatnio opinię publiczną. Jak podała "Trybuna" w dniu 5 grudnia bieżącego roku w artykule pod tytułem "Tak się nie robi", prezes Krajowego Urzędu Pracy skierował do wszystkich starostów w Polsce pisma wypowiadające z dniem 30 listopada 2000 r. wiążący kontrakt ze skutkiem na dzień 25 grudnia 2000 r.

Umowy na finansowanie prac interwencyjnych miały trwać do lutego 2001 r. Starostowie, na których spoczywa odpowiedzialność za łagodzenie skutków bezrobocia, nie kryją oburzenia. Tak nagłą decyzją spowodowano, że samorządy powiatowe stały się niepoważne w oczach wójtów, burmistrzów oraz przedsiębiorstw. Powiatowe urzędy pracy w większości już rozdzieliły pieniądze z kontraktów, przeznaczając je na zatrudnienie absolwentów na stażach i na prace interwencyjne; podpisano umowy z firmami, zaplanowano prace. Teraz okazało się, że pieniądze, które i tak spływały z opóźnieniem, będą tylko do grudnia. Starostowie zastanawiają się, czy przy nowym budżecie ktokolwiek będzie jeszcze chciał z nimi współpracować. Dla wszystkich niezrozumiałe jest, jak mogło dojść do takiej sytuacji.

senator RP

Szanowny Panie Ministrze!

Do prowadzenia prac zabezpieczających konieczne są ekspertyzy geologiczne. Miasto nie ma pieniędzy na przeprowadzenie tych prac. Przygotowano uzbrojone tereny oraz projekt budynku komunalnego, do którego planowano przenieść mieszkańców najbardziej zagrożonych terenów. Jednak bez pomocy finansowej z zewnątrz sfinalizowanie tych planów będzie niemożliwe. Władze samorządowe, w ramach skromnych środków, jakie posiadają, starają się zabezpieczyć tereny najbardziej zagrożone. Pozakładano plomby kontrolne na zagrożonych budynkach, które są systematycznie obserwowane.

W celu przeprowadzenia dalszych prac zabezpieczających należy jednak wykonać ekspertyzy geologiczne, których celem będzie ustalenie, czy na terenie występują przypowierzchniowe pustki poeksploatacyjne oraz określenie stateczności gruntu pod obiektami zlokalizowanymi na tym obszarze. Kalkulowany koszt wymienionych wyżej prac wynosi około 50 tysięcy zł. Burmistrz miasta Boguszów Gorce już 6 grudnia bieżącego roku wystąpił z prośbą do wojewody dolnośląskiego oraz do pana ministra w sprawie zarezerwowania środków na realizację tych przedsięwzięć.

senator RP

Proponuję rozważenie możliwości ustalenia okresu przejściowego, pozwalającego przedsiębiorstwom wodociągów i kanalizacji na realizację często znacznie wcześniej przyjętych programów dostosowawczych. Wyznaczanie okresu przejściowego przyczyni się do zahamowania szybkiego wzrostu cen wody do picia, co jest bardzo ważnym problemem dla wielu gospodarstw domowych.

Genowefa Ferenc

Szanowny Panie Premierze!

Witold Kowalski