Z wyrazami szacunku, Lech Feszler.

Zwróciły się do mnie organizacje rolnicze z Izbą Rolniczą oraz Okręgowym Związkiem Hodowców Bydła w Białymstoku na czele oraz komisja zakładowa NSZZ "Solidarność" OSHZ w Białymstoku, przedstawiając swoją opinię w sprawie utworzenia krajowego centrum hodowli zwierząt. W myśl przedmiotowego rozporządzenia wraz z utworzeniem krajowego centrum dokonuje się likwidacji okręgowej stacji oraz tworzy się regionalne centra, dokonując podziału kraju na trzy regiony.

Ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich wprowadziła obowiązek utworzenia jednostki organizacyjnej o zasięgu krajowym. To jednak nic nie mówi o likwidacji istniejących struktur terenowych i tworzeniu nowych o nielogicznym i niczym nieuzasadnionym zasięgu działania. Obecnie istniejące struktury okręgowych stacji zreformowane zostały dwa lata temu i sprawdzają się w działaniu, uzyskują efekty.

OSHZ w Białymstoku od 1993 r. osiągnęła największy postęp w zakresie rozwoju oceny bydła. I tak na przykład w 1993 r. oceniono sześć tysięcy siedemset sztuk, a we wrześniu 2000 r. trzydzieści trzy tysiące pięćset sztuk. W 1993 r. wydajność mleka od krowy wyniosła 3951 kg, a w 1999 r. 5578 kg. Region białostocki osiągnął największy postęp hodowlany i produkcyjny.

Panie Ministrze, planowana likwidacja okręgowej stacji w Białymstoku zniszczy ten dorobek, co będzie bardzo niekorzystne dla rozwoju rolnictwa w województwie podlaskim, które już obecnie jest największym zagłębiem hodowlanym bydła i produkcji mleka w kraju. Z opinii, które zostały mi przedstawione, wynika, iż zamierzone przez pana zmiany nie mają żadnego uzasadnienia, chyba że celem ich jest kolejna, tym razem niczym nieuzasadniona, likwidacja sprawdzonych i dobrze działających struktur organizacyjnych. Uważam, że nie leży to w interesie województwa podlaskiego ze względu na jego wybitnie rolniczy charakter, a także na to, że jego hodowcy mają szansę konkurować z zachodnioeuropejskimi farmami, większość gospodarstw zaś ma szanse dorównać unijnym standardom.

Z należnym szacunkiem,

Lech Feszler.

Środowiska prawnicze oraz samorządy lokalne z dawnego województwa łomżyńskiego i suwalskiego zwróciły się do nas ze stanowczym protestem przeciwko zamiarowi likwidacji Sądu Okręgowego i Prokuratury Okręgowej w Łomży i Suwałkach. Zamiar ten wynika z dotyczącego reorganizacji terytorialnej sądów projektu zarządzenia pana ministra, o którym poinformował na naradzie w Białymstoku podsekretarz stanu Wojciech Jasiński.

Zdaniem protestujących planowane rozwiązania pochodzą z 1998 r., kiedy to spotkały się z krytyką środowiska prawniczego. Pragnę zauważyć, iż chodzi o likwidację kolejnych instytucji w dawnych miastach wojewódzkich, a to jest działanie wbrew składanym przy okazji wprowadzania reformy administracyjnej zapewnieniom rządu, iż po utracie statusu miasta wojewódzkiego w mieście pozostaną instytucje ponadpowiatowe. Musi przy tym dziwić fakt, że ta propozycja została przedstawiona publicznie w dniu 5 października, czyli w przeddzień wyborów prezydenckich.

Panie Ministrze, z posiadanego przez nas rozeznania wynika, że obie instytucje wymiaru sprawiedliwości są sprawnymi, dobrze funkcjonującymi jednostkami, osiągającymi najlepsze wyniki w skali kraju. Będąc członkami senackiej Komisji Praw Człowieka i Praworządności, znamy problemy wymiaru sprawiedliwości, ogromne zaległości w prowadzonych postępowaniach, które koncentrują się w dużych sądach i prokuraturach okręgowych. Proponowana zmiana, polegająca na utworzeniu jednego sądu okręgowego i prokuratury okręgowej w Białymstoku, spowoduje takie właśnie trudności w sądzie w Białymstoku.

Naszym zdaniem projektowana reorganizacja jest sprzeczna z zasadami funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości, gdyż ogranicza dostępność jego jednostek i pogarsza sprawność ich funkcjonowania.

Z wyrazami szacunku,

Jan Chojnowski i Lech Feszler.

Nie pamiętam już, który raz występuję przed Wysoką Izbą w sprawie subwencji oświatowej. Czynię to ponownie dlatego, że samorządy gminne z mojego terenu, z byłego województwa pilskiego, występują do swych parlamentarzystów z kolejną serią protestów na ten temat.

Aby zilustrować finansowy wymiar pierwszej z tych kwestii, zacytuję fragment stanowiska w tej sprawie samorządu miasta i gminy Ujście. "Projektowana subwencja oświatowa na rok 2001 jest w sposób drastyczny zaniżona w stosunku do lat ubiegłych. Przyznana na 2000 r. subwencja oświatowa wynosiła 2 miliony 859 tysięcy 968 zł. Jej kwota została w trakcie bieżącego roku zwiększona o 165 tysięcy zł. Biorąc pod uwagę zakładaną wysokość inflacji, przeznaczona na podwyżki kwota subwencji oświatowej na rok 2001 zgodnie z wyliczeniem ministra edukacji narodowej winna wynosić 3 miliony 487 tysięcy 980 zł. Kwota ta nie jest jednak zgodna z faktycznymi wyliczeniami dokonanymi w gminie, z których wynika, iż wysokość subwencji oświatowej na 2001 r. powinna uwzględnić nie tylko zakładaną inflację oraz skutki wdrożenia znowelizowanej Karty Nauczyciela w 2000 r., ale również przewidywany w niej wzrost wynagrodzeń nauczycieli w roku 2001. Jeśli wziąć pod uwagę te czynniki, to subwencja oświatowa dla gminy Ujście w roku przyszłym winna wynosić 3 miliony 746 tysięcy 648 zł".

Brakuje więc prawie 300 tysięcy zł w jednej tylko, niewielkiej, nawet jak na pilskie warunki, gminie.

Inne samorządy gminne przekazały mi dokumenty, z których wynika, że do dziś nie otrzymały one pieniędzy na tegoroczne podwyżki dla nauczycieli, mimo podpisanych porozumień, mimo obietnic ministerstwa. W tej sytuacji trudno się dziwić rozgoryczeniu, a czasem nawet wściekłości samorządowców, którzy zgodnie stwierdzają w swych protestach, że są zmuszani do przejmowania zobowiązań budżetu państwa i domagają się zwiększenia części oświatowej subwencji ogólnej do wysokości umożliwiającej realizację zadań, wynikających ze znowelizowanej Karty Nauczyciela.

W kontekście tych protestów chciałbym zapytać pana ministra edukacji narodowej o to, co uczyni, aby uniknąć konfliktu z samorządami, do jakiego w tym roku doprowadził jego poprzednik.

Wprowadzona w życie w 1999 r. reforma oświaty spowodowała, że gminy wiejskie zostały zmuszone do podjęcia inwestycji oświatowych, mających na celu przygotowanie samodzielnej bazy lokalowej na potrzeby gimnazjum. Specyfika tych gmin nie pozwala na utworzenie gimnazjum tylko poprzez działanie organizacyjne, a budowa nowych obiektów wymaga pieniędzy znacznie przekraczających możliwości. W tej sytuacji gminy zostały zmuszone do zaciągnięcia wysokich kredytów komercyjnych. Spłata tych kredytów, jak również stały spadek realnej wysokości otrzymywanej subwencji oświatowej powoduje, że posiadane przez gminy środki finansowe nie będą mogły być przeznaczone na inne, równie niezbędne zadania.

Sytuacja taka wykluczy również możliwość skorzystania przez te gminy, z powodu braku środków na udział własny, z pomocy przewidzianej przez Fundusz Przedakcesyjny SAPARD. W tej sytuacji powstaje pytanie, które formułują także samorządowcy, czy istnieje możliwość skorzystania przez gminy z pomocy Funduszu Przedakcesyjnego SAPARD w formie dotacji na realizację inwestycji oświatowych.

Moi wyborcy w Wielkopolsce są poruszeni faktem odstąpienia od tymczasowego aresztowania trzech przestępców, którzy przyznali się do porwania szesnastolatka, przetrzymywania go przez kilka dni w zamknięciu, grożenia bronią, szantażu i pobrania okupu. Mimo ujęcia ich przez policję przy przejmowaniu drugiej części okupu i ukryciu pieniędzy pochodzących z pierwszej części okupu, zostali po przesłuchaniu - decyzją Sądu Rejonowego w Poznaniu i wbrew wnioskowi prokuratury - zwolnieni. Szeroki opis dziennikarski sygnalizowanej sprawy przekazuję w załączeniu, składając go na ręce Marszałka Senatu.

Uprzejmie proszę o zbadanie sprawy sprzedaży pakietu 58,07% akcji zakładów mięsnych w Kielcach przez firmę zarządzającą X Narodowym Funduszem Inwestycyjnym. Zdecydowanie zaniżona cena sprzedaży, wielokrotnie mniejsza, tym bardziej budzi podejrzenia, że dla firmy kupującej, dla Zakładów Mięsnych "Lubmet" SA w Lublinie, w niecały miesiąc po transakcji Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy otwiera postępowanie układowe. Nadmieniam, że skarb państwa ma ponad 18% w zakładach mięsnych w Kielcach. W załączeniu przedkładam wystąpienie w tej sprawie zarządu spółki do prezesa Narodowego Funduszu Inwestycyjnego.

Uprzejmie proszę o wyjaśnienie następującej sprawy.

Przedsiębiorstwo państwowe zostało oddane spółce utworzonej przez pracowników do odpłatnego korzystania. Typowa umowa, opracowana przez Ministerstwo Skarbu Państwa, została przez obie strony podpisana. W umowie tej zawarte są treści związane z przejęciem pracowników, zobowiązań przedsiębiorstwa państwowego oraz warunków wypowiedzenia umowy przez oddającego, natomiast brak możliwości wypowiedzenia umowy przez przejmującego. Po kilku miesiącach gospodarowania przejmujący zamierza podjąć jednak decyzję o wypowiedzeniu umowy i rozwiązaniu spółki.

Inwestycja ta została rozpoczęta w bieżącym roku. Do końca 2000 r. strażnica zostanie oddana w stanie surowym, wylane zostaną fundamenty pod budowę jednostki ratowniczo-gaśniczej w Busku Zdroju. Całkowity koszt inwestycji, według ceny przetargowej, ma wynieść około 7,5 miliona zł. Ujęcie budowy strażnicy w planie centralnym pozwoli na zakończenie tej inwestycji w 2003 r.

Jak wynika z doniesień prasowych, oddziały ZUS w kraju złożyły wnioski do prokuratur rejonowych o wszczęcie postępowania w stosunku do pracodawców, którzy potrącają pracownikom składki na ubezpieczenia społeczne i nie odprowadzają ich do ZUS. Różna jest jednak interpretacja tego czynu przez prokuraturę rejonową i okręgową, a także sądy.

Panie Ministrze, wobec ogromnego problemu nieściągalności składek, z jakim boryka się ZUS, a tym samym zagrożenia terminowości wypłat świadczeń ZUS należnych obywatelom, proszę o spowodowanie jednoznacznych uregulowań w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Proszę też o wykładnię prawną tego, czy potrącanie pracownikom składek i nieprzekazywanie ich do ZUS to wykroczenie czy przestępstwo.

Szanowny Panie Ministrze!

Pierwsza dotyczy uregulowań prawnych zawartych w rozporządzeniu ministra obrony narodowej z dnia 28 kwietnia 2000 r. w sprawie administrowania kwaterami i lokalami mieszkalnymi przez Wojskową Agencję Mieszkaniową. Przepis § 7 ust. 2 tego rozporządzenia zawiera zapis stanowiący o tym, że żołnierz zawodowy ubiegający się o przydział kwatery, który już dwukrotnie odmówił jej przyjęcia, zostanie przeniesiony w danym roku na koniec kolejki oczekujących. Uważam, że uregulowanie tej sprawy w taki właśnie sposób, jest pewnego rodzaju szantażem, gdyż każdy powinien mieć prawo do doboru kwatery takiej, jaka mu odpowiada i jaka spełnia jego potrzeby i oczekiwania.

W myśl przepisów tego aktu prawnego zlikwidowany został dodatek dla szefów kompanii oraz dodatek operacyjny za udział w szkoleniu wojskowym w warunkach poligonowych poza macierzystym garnizonem, co - podobnie jak poprzednia sprawa - zostało bardzo negatywnie ocenione przez kadrę zawodową. Pierwszy dodatek rekompensował szefom kompanii specyfikę wykonywanych zadań, bardzo trudną rolę wychowawczą i dodatkowo uciążliwe obowiązki związane z pełnieniem służby na tym stanowisku, drugi zaś, wprawdzie w niewielkim zakresie, rekompensował zwiększony wysiłek, szkolenia poligonowe, trwające w większości przypadków po kilkanaście godzin na dobę oraz rozłąkę z rodziną w czasie trwania tego szkolenia.

Panie Ministrze! Trudu i poświęcenia żołnierzy zawodowych nie wolno lekceważyć. Ich ciężka i wymagająca wiele wysiłku służba powinna być doceniana. Dlatego też mam nadzieję, że pan minister wyrazi zrozumienie dla przedstawionych przeze mnie problemów i podejmie stosowne działania zmierzające do zmiany wspomnianych kwestii prawnych w sposób odpowiadający rzeczywistym potrzebom oraz oczekiwaniom bezpośrednio zainteresowanych.

Z wyrazami szacunku,

Szanowny Panie Ministrze!

Zapewne znany jest panu problem wysypiska śmieci w Mazanach w województwie warmińsko-mazurskim, którego właścicielem jest spółka Sater Polska, realizująca w naszym kraju wiele inwestycji tego typu. Wysypisko w Mazanach było zbudowane jako lokalne, jednak od wielu miesięcy przywożone są tam odpady komunalne z Warszawy. Mając na uwadze szczególny charakter, jaki posiadają te tereny - chodzi o Zielone Płuca Polski i Krainę Wielkich Jezior Mazurskich - oraz biorąc pod uwagę inne uwarunkowania lokalne, uważam, że postępowanie takie można utożsamiać jedynie "z wprowadzaniem pierwiastka promieniotwórczego do płuc".

Oprócz istniejących już zagrożeń, które dotyczą tej inwestycji, istnieją inne realne zagrożenia. Mianowicie śmieci roznoszone są przez wiatr po otaczającym terenie, z wysypiska rozchodzi się przykry zapach, na dodatek rozmnaża się robactwo i gryzonie, które szukają sobie schronienia w okolicznych domostwach, nie mówiąc już o zagrożeniach takich jak możliwość przerwania folii i rozmycia tej hałdy przy intensywnych opadach. To wszystko sprawia, że władze samorządowe oraz lokalna społeczność oczekują zaprzestania dalszej eksploatacji tego wysypiska na tak wysoką skalę.

W tej sytuacji występuję do pana ministra z wnioskiem o zajęcie się tym bardzo istotnym problemem, o zlecenie wykonania oceny oddziaływania tego wysypiska na środowisko, zbadanie, czy prowadzone działania są zgodne z prawem, oraz podjęcie konkretnych działań na rzecz rozwiązania tego problemu w sposób najbardziej optymalny dla tych wyjątkowych w naszym kraju terenów oraz z korzyścią dla zainteresowanej społeczności.

Z wyrazami szacunku,

Rozporządzenie ministra finansów z dnia 29 listopada 1999 r. w sprawie ustalenia listy towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej ustala listę towarów przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej, do których stosuje się stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0%. W oryginale, który przekażę adresatowi, powołuję się na podstawę prawną. Zgodnie z postanowieniami art. 50 ust. 3 cytowanej ustawy zerową stawkę podatku stosuje się do 31 grudnia 2000 r.

Likwidacja zerowej stawki VAT na zakup sprzętu dla jednostek ochrony przeciwpożarowej połączona z ograniczeniami budżetowymi finansowania ochrony przeciwpożarowej oraz inflacją sprawią, że, po pierwsze, Państwowa Straż Pożarna i ochotnicze straże pożarne nie będą w stanie nie tylko podnieść standardu wyposażenia, ale też odtwarzać stanu wyposażenia w sprzęt ratowniczy, gaśniczy, środki gaśnicze, uzbrojenie strażaków itp., po drugie, obniży się mobilność i skuteczność jednostek ratowniczych, po trzecie, wskutek radykalnego spadku zamówień na sprzęt ochrony przeciwpożarowej nastąpi załamanie rozwijającego się w ostatnich latach krajowego rynku producentów sprzętu i wyposażenia ratowniczego, a w konsekwencji wzrost bezrobocia, spadek wpływów do budżetu, wzrost cen sprzętu z importu.

Szanowny Panie Ministrze!

W radomskim środowisku samorządowym i prawniczym pojawił się niepokój, czy planowana przez kierowany przez pana resort zmiana nie spowoduje, że Radom straci sąd okręgowy. Sąd Okręgowy w Radomiu spełnia wszystkie ustalone przez Ministerstwo Sprawiedliwości kryteria. Niepewność bierze się jednak stąd, że w październiku prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie, pani Hanna Szachułowicz, skierowała do pana ministra wniosek o wyłączenie Radomia z apelacji warszawskiej z jednoczesnym przyłączeniem do apelacji lubelskiej.

Za pozostawieniem dotychczasowego stanu przemawia między innymi fakt, że jesteśmy związani ze stolicą, żyjemy na Mazowszu i przyszłość wiążemy z Mazowszem. To w Warszawie mieszkańcy Radomia załatwiają również inne sprawy. Łatwiej jest do niej dojechać, odległość wynosi bowiem 30 - 100 km, a do Lublina dwa razy tyle i nie ma dobrych połączeń komunikacyjnych.

Wielce Szanowny Panie Premierze!

Uprzejmie proszę o przywrócenie nadzoru finansowego Regionalnej Izby Obrachunkowej w Radomiu wobec wszystkich samorządów powiatu grójeckiego.

Szanowny Panie Premierze! Wierzę w zmianę podległości wymienionych gmin, za co samorządowcy i parlamentarzyści ziemi radomskiej będą panu premierowi bardzo wdzięczni.

Swoje oświadczenie kieruję do pana Jerzego Widzyka, ministra transportu i gospodarki morskiej.

Szanowny Panie Ministrze!

Często podróżuję pociągiem na trasie Warszawa - Łódź. Jestem świadkiem, szczególnie w godzinach popołudniowych, wielkiego zamieszania, tłoku i bałaganu w wagonach pierwszej klasy. Wtedy to większość miejsc w tych wagonach zajmują powracający z pracy kolejarze. Dotyczy to szczególnie odcinka Warszawa - Żyrardów. Część podróżujących pracowników PKP jest w stanie nietrzeźwym. Niektórzy podróżują w zabrudzonych ubraniach, które świadczą o tym, że są pracownikami fizycznymi. Wielu pasażerów z wykupionymi biletami pierwszej klasy stoi na korytarzach. Nie pomagają interwencje u konduktorów.

Z wyrazami szacunku,

Zbigniew Antoszewski.

Wielce Szanowni Panowie Ministrowie!

Domy pomocy społecznej funkcjonujące na terenie miasta Radomia otrzymały na 2001 r. plan wydatków budżetowych w wysokości 92% ich wykonania w 2000 r. Powyższa sytuacja spowodowana jest zmniejszeniem  dotacji o 55 zł na jednego mieszkańca w porównaniu do roku bieżącego, z 1 tysiąca 255 zł do 1 tysiąca 200 zł. Przyznanie środków budżetowych poniżej wydatków wykonanych w bieżącym roku uniemożliwia prawidłowe wykonywanie zadań statutowych, do jakich zostały powołane domy pomocy społecznej. Jeśli nie zostaną zwiększone wydatki budżetowe planowane na 2001 r., domy pomocy społecznej zmuszone zostaną dokonać drastycznych cięć w wydatkach.

Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 15 września 2000 r. obliguje domy do wykonywania usług zaspokajających potrzeby bytowe i usług opiekuńczo-wspomagających, przy zachowaniu wymaganego standardu. Mimo zaniżonych środków finansowych zarówno ustawa o pomocy społecznej z późniejszymi zmianami, jak i rozporządzenia wykonawcze do cytowanej ustawy, a także statuty domów obligują do wykonywania usług na wymaganym poziomie, co pociąga za sobą wydatki mogące spowodować powstanie przedterminowych zobowiązań.

Przy ograniczonych środkach finansowych nie będzie możliwości zapewnienia naszym podopiecznym należytej pielęgnacji i opieki medycznej, leków, opatrunków, a także utrzymania wskaźnika zatrudnienia pracowników zespołu terapeutyczno-opiekuńczego na poziomie 0,7, określonym w rozporządzeniu. Obawiamy się, że nie utrzymamy stanu sanitarnego i technicznego zajmowanych obiektów, co będzie prowadzić do niszczenia posiadanego majątku.

Dochody naszych domów stanowią głównie odpłatności mieszkańców za pobyt, na które domy nie mają wpływu. Kształtują się one średnio na poziomie około 3 tysięcy zł miesięcznie. Z uwagi na duży stopień bezrobocia i zubożenia naszego miasta w ostatnich latach do domów pomocy społecznej kierowani są przez miejski ośrodek pomocy społecznej podopieczni o niskich dochodach. Około 10% mieszkańców stanowią osoby otrzymujące rentę socjalną.

Z wyrazami szacunku

W programie restrukturyzacji SP ZOZ w Grójcu przyjętym przez Komitet Sterujący i MRKCH w Warszawie nie figuruje zadanie na 2000 r. pod tytułem "Dzienna hospitalizacja dermatologiczna". Przyjęty przez Komitet Sterujący program restrukturyzacji służby zdrowia województwa mazowieckiego zakłada całkowitą likwidację oddziału dermatologicznego w SP ZOZ Grójec. Program przewiduje takie zadanie do realizacji w 2001 r. wraz z utworzeniem oddziału psychosomatycznego. Zadanie to popiera również MRKCH. Z otrzymanych informacji wynika, iż nastąpiła pomyłka w sformułowaniu zadania na 2000 r. dla SP ZOZ Grójec. Zakład w Grójcu rozpoczął już realizację ważnych zadań restrukturyzacyjnych na lata 2000-2002. Proszę o dokonanie zmiany nazwy zadania na 2000 r. dla SP ZOZ w Grójcu na "Kompleksowa restrukturyzacja zakładu z uwzględnieniem likwidacji oddziału dermatologicznego i organizacji oddziału psychosomatycznego".

Jednocześnie uprzejmie proszę o ustalenie kwoty 220 tysięcy zł jako wydatków "niewygasających" z terminem wykorzystania do czerwca 2001 r. Kwota ta jest przeznaczona na likwidację oddziału dermatologicznego oraz organizację oddziału psychosomatycznego.

Z wyrazami szacunku

Senator Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Premierze!

Minister obrony narodowej Bronisław Komorowski zapowiedział w czwartek, to jest 2 listopada bieżącego roku, w telewizji, że podczas najbliższej wizyty w USA będzie negocjować warunki przejęcia używanych samolotów F-16. Minister nie ukrywał, że jest to jedyna oferta rozważana przez rząd. W przyszłości, zdaniem ministerstwa, Polska powinna również wybrać F-16 jako samolot docelowy, gdyż jest to najpopularniejszy samolot w NATO.

Zdaniem SLD najpierw powinien być zorganizowany przetarg na samolot docelowy, a wypożyczenie samolotów powinno służyć jedynie zapewnieniu maszyn na okres przejściowy. Wybór samolotu, choć jest decyzją niezwykle istotną z politycznego punktu widzenia, jest przede wszystkim wyborem technologicznym. Ważny jest nie tylko wybór maszyn, które mają obecnie latać - najważniejsze jest, czy wybrany samolot nie będzie technologicznie przestarzały za piętnaście lat.

Senator RP

Szanowny Panie Premierze!

Powracam do tej sprawy, by zwrócić Pana uwagę na to, jak niekorzystna była to transakcja dla naszego kraju.

Jak to się ma do PZU, który jest gigantem ubezpieczeniowym na naszym rynku?

Senator RP

Szanowny Panie Ministrze!

Niepokojące są statystyki informujące nas o wzroście bezrobocia. Z danych Krajowego Urzędu Pracy wynika, że jest coraz gorzej. W 1996 r. w urzędach pracy zarejestrowało się dwieście trzy tysiące bezrobotnych absolwentów, z tego połowa wyrejestrowała się, ponieważ znalazła pracę. W ciągu ośmiu miesięcy tego roku urzędy pracy zarejestrowały dwieście pięćdziesiąt pięć tysięcy bezrobotnych, z czego pracę znalazła zaledwie 1/4. Polska ma bardzo "młode" bezrobocie - większość bezrobotnych stanowią młodzi ludzie, wchodzący dopiero na rynek pracy. Coraz trudniej jest im znaleźć pracę, nawet studia wyższe nie gwarantują już zatrudnienia.

Dodatkowo na rynek pracy w najbliższym okresie wejdzie potężny wyż demograficzny. Około siedmiuset tysięcy urodzonych w 1983 r. uczy się w tej chwili w liceum, natomiast kończących aktywność zawodową jest około trzystu pięćdziesięciu tysięcy. Oznacza to, iż co roku będzie przybywać około trzysta pięćdziesiąt tysięcy chętnych i gotowych do pracy, dobrze wykształconych młodych ludzi.

Czy Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej oraz Ministerstwo Edukacji Narodowej są w ciągłym kontakcie i współpracują, żeby rozwiązać ten problem bądź go częściowo złagodzić?

Senator RP

Ryszard Stanisław Gibuła

Ustawa z dnia 16 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (DzU nr 162, art. 169g) zwalniała pracowników pracujących poza granicami kraju ze składki na ubezpieczenia zdrowotne. Takie stanowisko podyktowane było tym, że pracownicy ci płacą podatek dochodowy od swoich przychodów ze źródeł znajdujących się poza terytorium Polski w kraju, w którym osiągają przychód. Ponieważ składka na ubezpieczenie zdrowotne płacona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych, płatnik, którym jest zakład pracy, nie ma z czego jej zapłacić za powyższych pracowników.

W dniu 28 lutego firma zwróciła się z pismem do oddziału ZUS w Kielcach w sprawie naliczenia składki na ubezpieczenia zdrowotne dla pracowników wykonujących pracę na kontrakcie w Niemczech. Pracownicy ci płacą jednak podatek dochodowy w Niemczech. Odpowiedź, którą firma otrzymała 16 czerwca 2000 r., brzmiała: "W przypadku braku możliwości wliczenia składki w ciężar zaliczki na podatek dochodowy, składkę musi sfinansować sam ubezpieczony".

ZUS nie chciał wydać firmie zaświadczenia o niezaleganiu w płatności składek potrzebnego jej do przetargów. Firma została więc postawiona w sytuacji przymusowej i w czerwcu naliczyła i odprowadziła składki za pracowników pracujących na kontrakcie w Niemczech za okres pięciu miesięcy wraz z odsetkami, gdyż ZUS nie przychylił się do jej prośby o umorzenie chociaż odsetek. Odpowiedź ZUS w sprawie odsetek brzmiała: brak podstaw do odstąpienia od odsetek. A przecież od jedenastu lat, czyli od początku swojego istnienia, firma ta zawsze rzetelnie i terminowo płaci zobowiązania w stosunku do ZUS.

Szanowny Panie Premierze!

Nadto zawarły porozumienie z Urzędem Miasta Tarnowa w sprawie kompleksowego rozwiązania problemu zadłużenia spółki z tytułu podatku od nieruchomości - w odrębnym trybie.

Pomimo spełnienia przez spółkę wszystkich ustawowych wymogów, zawartych w art. 14 ust. 2 ustawy, Drugi Urząd Skarbowy w Tarnowie do tej pory nie rozpatrzył wniosku o wszczęcie postępowania oddłużeniowego, złożonego dnia 27 kwietnia 2000 r. Jak podano w korespondencji z dnia 3 października 2000 r., przyczyną odmowy zawarcia umowy określającej sposób restrukturyzacji finansowej jest brak akceptacji ministra finansów programu naprawczego ZM "Tarnów" SA w Tarnowie, wyrażony w ramach procedury opiniowania programu przez ministra gospodarki.

Z przedstawionych powyżej faktów oraz zebranych przeze mnie dodatkowych informacji bezsprzecznie wynika, iż przyczyny odmowy wszczęcia postępowania oddłużeniowego przez Drugi Urząd Skarbowy w Tarnowie leżą po stronie formalnej, nie zaś merytorycznej, a wynikają ze sporów kompetencyjnych pomiędzy ministrami kierującymi określonymi działami administracji rządowej i nie leżą po stronie dłużnika, to jest ZM "Tarnów" SA. Skutkiem takich działań jest brak możliwości skorzystania przez ZM "Tarnów" SA z ustawowego oddłużenia, a co za tym idzie - stawia tę spółkę w krytycznej sytuacji finansowej.

- zapewnia miejsca pracy dla około tysiąca osób, dodatkowo - w wyniku restrukturyzacji majątkowej - znajduje tu zatrudnienie dalszych trzysta pięćdziesiąt osób, w innych współpracujących podmiotach gospodarczych.

W tym stanie rzeczy proszę Pana Premiera o ponowne - szczególnie wnikliwe - rozpatrzenie przedstawionego problemu i wydanie stosownych dyspozycji umożliwiających zawarcie umowy oddłużeniowej przez ZM "Tarnów" SA w trybie ustawy z dnia 7 października 1999 r. z Drugim Urzędem Skarbowym w Tarnowie.

senator

Andrzej Sikora