Warszawa, dn. 1 grudnia 1999 r.

Szanowna Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu RP
ul. Wiejska 6
00-902 Warszawa

W nawiązaniu do pisma Pani Marszałek z dnia 24 listopada br. nr AG/043/455/99/IV zawierającego w załączeniu oświadczenie Pana Senatora Jerzego Suchańskiego, stanowiące poparcie wniosku Zarządu NSZZ "Solidarność" przy PZU S.A. w Kielcach i Zarządu NSZZ Pracowników PZU S.A. województwa świętokrzyskiego w sprawie reaktywowania Oddziału Okręgowego PZU S.A. w Kielcach, w załączeniu przedkładam kopię pisma z odpowiedzią dla związków zawodowych.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dn. 23 listopada 1999 r.

przy PZU SA w Kielcach

25-953 Kielce

W nawiązaniu do pisma Zarządu NSZZ "Solidarność" przy PZU SA w Kielcach i Zarządu NSZZ Pracowników PZU SA województwa świętokrzyskiego z dnia 3 listopada br. w sprawie reaktywowania Oddziału Okręgowego PZU SA w Kielcach informuję, iż w przypadku zmiany struktury organizacyjnej Spółki w zakresie działania oddziałów okręgowych uwagi zgłoszone w piśmie zostaną rozważone.

Warszawa, dn. 01.12.1999 r.

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu RP

W nawiązaniu do oświadczenia Pana Senatora Janusza Bielawskiego złożonego na 45. posiedzeniu Senatu w dniu 19 listopada 1999 r. dotyczącego dofinansowania przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego XIV Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Francuskiej przejmie informuję, że pozytywna decyzja w sprawie została podjęta przez resort w drugiej połowie listopada. Zdecydowano przeznaczyć na ten cel dotację w wysokości dziesięciu tysięcy złotych.

Zawarcie umowy z organizatorem i przekazanie środków nie jest w chwili obecnej możliwe. Ograniczenia wynikające z postanowień ustawy o finansach publicznych nie zezwalają na przekazywanie środków instytucji samorządowej jaką jest Centrum Kultury MUZA. Wnioskodawcy o decyzji jak również o istniejących ograniczeniach zostali powiadomieni i pozostają w stałym kontakcie z Departamentem Edukacji i Animacji Kulturalnej w celu dopełnienia wymogów formalnych i realizowania dotacji na powyższe przedsięwzięcie.

Z wyrazami szacunku

Arkadiusz Rybicki

Warszawa, dn. 1999-12-02

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Do końca 1998 r. przewoźnicy autobusowi otrzymywali z budżetu państwa dotacje przedmiotowe do pasażerskich przewozów autobusowych w komunikacji międzymiastowej z tytułu stosowanych przez przewoźników ustawowych ulgowych i bezpłatnych przejazdów oraz cen urzędowych. Dotacje te były planowane przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej i wypłacane z budżetu tego resortu przewoźnikom do wysokości kwoty zaplanowanej w ustawie budżetowej na dany rok.

Również i na rok 1999 wysokość dotacji budżetowej na dopłaty do ulg ustawowych w krajowych pasażerskich przewozach autobusowych w wysokości 148.180 tys. zł została zaplanowana przez Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z podziałem na poszczególne województwa. Wielkość ta jest na poziomie roku 1998 mimo, iż inne wydatki budżetowe były planowane poniżej wykonania 1998 r. Zaproponowana w ustawie budżetowej na rok 1999 kwota tych środków została przyjęta przez Senat RP.

Pragnę jednocześnie wyjaśnić, że od 1 stycznia 1999 r. nastąpiła zasadnicza zmiana sposobu dotowania przewoźników autobusowych. Przewoźnicy autobusowi otrzymują obecnie z budżetu państwa dopłatę (dotację celową) tylko do stosowanych ustawowych ulg i bezpłatnych przejazdów zgodnie z art. 8a ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. Nr 54, poz. 254 z późn. zmianami). Wysokość dopłaty, w myśl tej ustawy, powinna być określana na podstawie ewidencji prowadzonej przez przewoźników za pomocą kas rejestrujących. Dotychczas przewoźnicy takiej ewidencji nie prowadzili.

Natomiast od 1 stycznia 2000 r. w programach kas rejestrujących u przewoźników autobusowych mają być rejestrowane oddzielnie wszystkie rodzaje ulg ustawowych i w związku z tym w budżecie państwa na rok 2000 zaplanowano dotację na ten cel w łącznej wysokości ok. 360.000 tys. zł, w tym w budżetach poszczególnych województw w wysokości 299.994 tys. zł oraz w części 83-rezerwy celowe 60.000 tys. zł, ponieważ na etapie opracowywania projektu ustawy budżetowej na rok 2000 nie można było przewidzieć jak w poszczególnych województwach będą kształtowały się wydatki na dopłaty w roku 2000. Kwota środków budżetowych zaplanowanych w projekcie budżetu państwa na rok 2000 na dopłaty do ulg ustawowych do pasażerskich przewozów autobusowych jest o 142,9% wyższa niż w roku 1999. Sytuacja finansowa budżetu państwa nie pozwalała na dalsze jej zwiększenie kosztem wydatków budżetowych przeznaczonych na inne ważne cele gospodarcze i społeczne. Należy przy tym podkreślić, iż trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, że 5 tysięcy kilometrów linii kolejowych zostanie w roku 2000 zlikwidowanych oraz przewidzieć czy i o ile procent wzrosną ceny usług za przewozy autobusowe w roku 2000, co niewątpliwie będzie miało wpływ na wielkość dotacji na dopłaty do tych przewozów.

Z wyrazami szacunku

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dnia 6 grudnia 1999 r.

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu

Pan Senator powołując się na sobie znanych ekspertów przedstawia kwotę 25 miliardów dolarów jako wartość TP S.A. Mam osobiście wątpliwość co do jakości ekspertyz przedstawionych Panu Senatorowi, gdyż prosty rachunek wynikający z iloczynu liczby akcji TP S.A. z bieżącą, zaokrągloną ceną notowania giełdowego 24 zł określa wartość 100% akcji Spółki na poziomie 8 mld USD. Operowanie innymi wycenami niż ta, za którą stoi realna gotowość zakupu akcji przez inwestora jest tożsame z fikcją.

W mojej opinii bardzo wysoka cena osiągnięta za 30% pakiet akcji Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. jest wynikiem napięcia konkurencyjnego, które wytworzone zostało w trakcie procesu zaproszenia do rokowań oraz znacznej premii uzyskanej dzięki negocjacjom. W rokowaniach wzięło udział trzech zdeterminowanych inwestorów, zainteresowanych strategicznym wejściem na polski rynek. Proces zakończył się podpisaniem w dniu 5 listopada 1999 roku umowy sprzedaży 30% akcji PZU S.A. na rzecz Konsorcjum Eureko B.V. i BIG Banku Gdańskiego S.A. W dniu 10 listopada 1999 roku własność akcji została przeniesiona na nabywców, tym samym umowa została zrealizowana. W planach Ministerstwa Skarbu Państwa jest przeprowadzenie publicznej oferty sprzedaży akcji PZU S.A., tak aby trafiły one do jak najszerszej grupy inwestorów.

Warszawa, dn. 1999-12-07

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

Minister Pracy i Polityki Społecznej powołał na mocy Zarządzenia nr 264 z dnia 27 maja br. Zespół Rządowo-Społeczny ds. ustalenia wykazu powiatów zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.

- procent osób uznanych za długotrwale bezrobotne w marcu 1999 r. w stosunku do ogólnej liczby bezrobotnych;

- procentowy udział bezrobotnych bez prawa do zasiłku w ogólnej liczbie bezrobotnych.

Pragnę za pośrednictwem Pani Marszałek poinformować senatora Pietrzaka, iż powiat iławski został ujęty w projekcie wykazu powiatów zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. Poza nim, projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie określenia wykazu powiatów/gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym przewiduje, iż w województwie warmińsko-mazurskim niżej wymienionym powiatom zostanie przyznany status powiatów zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. Są to powiaty: bartoszycki, braniewski, działdowski, elbląski, ełcki, giżycki, kętrzyński, lidzbarski, mrągowski, nidzicki, nowomiejski, olecko-gołdapski, ostródzki, piski i szczycieński.

Z wyrazami szacunku

Grażyna Gęsicka

Warszawa, dn. 7-02-1999 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu RP

Ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu, podlegają także bezrobotni z prawem do zasiłku, od których to zasiłków opłacana jest z Funduszu Pracy składka na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Za osoby bezrobotne nie posiadające prawa do zasiłku nie jest opłacana składka na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Dlatego też okresy za, które nie przysługuje zasiłek nie podlegają zaliczeniu jako okresy składkowe. Zaliczanie powyższych okresów do okresu wymaganego do nabycia prawa do emerytury i jej wysokości wymagałoby dokonania zmian w ustawie o emeryturach i rentach z FUS oraz odejście od generalnych zasad reformy systemu ubezpieczeń społecznych (okresami składkowymi powinny być okresy, za które opłacana była składka na ubezpieczenie emerytalne i rentowe).

Okresy pobierania zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego wliczane są natomiast do okresów nieskładkowych.

Jednocześnie pragnę nadmienić, że zgodnie z ustawą z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (DZ. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 z późn. zm.) osobie, która utraciła prawo do zasiłku dla bezrobotnych, z powodu upływu okresu jego pobierania (a dochód rodziny nie przekracza ustalonego w tej ustawie kryterium dochodowego), przysługuje gwarantowany zasiłek okresowy, jeżeli w dniu utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz w okresie pobierania gwarantowanego zasiłku okresowego samotnie wychowuje co najmniej jedno dziecko do dnia ukończenia szkoły podstawowej i gimnazjum, nie dłużej jednak niż do 15 roku życia, a od dnia 1 września 2001 r. nie dłużej niż do 16 roku życia. Zasiłek ten przysługuje, jeżeli osoba uprawniona wystąpiła z wnioskiem o jego wypłatę nie później niż w terminie 30 dni od dnia ustania prawa do zasiłku dla bezrobotnych lub 30 dni od dnia otrzymania decyzji powiatowego urzędu pracy o ustaniu prawa do tego zasiłku. Za osobę pobierającą zasiłek gwarantowany okresowy, ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenie emerytalne i rentowe od kwoty najniższego wynagrodzenia chyba, że osoba ta podlega ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu z innych tytułów.

z szacunkiem

Warszawa, dn. 1999-12-09

W odpowiedzi na wystąpienie z dnia 24 listopada br., znak: AG/043/431/99/IV, dotyczące oświadczenia senatora Henryka Stokłosy w sprawie zasad przyznawania statusu terenów zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, informuję, że w myśl art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 z późn. zm.) Rada Ministrów określa w drodze rozporządzenia powiaty/gminy zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.

Zespół uznał, iż określenie wykazu powiatów uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym nastąpi na podstawie kryteriów podstawowych i pomocniczych.

- stopę bezrobocia w wysokości 125% średniej krajowej stopy bezrobocia, liczoną na koniec marca w latach 1997 - 1999;

- procentowy udział młodzieży do 24 lat w ogólnej liczbie bezrobotnych;

Z wyrazami szacunku

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dn. 1999-12-13

Szanowna Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W związku z pismem z dnia 24 listopada br. znak: AG/043/449/99/IV - przedkładam Pani Marszałek odpowiedź na oświadczenie złożone przez senatora Józefa Kuczyńskiego w dniu 19 listopada 1999 roku podczas 45 posiedzenia Senatu RP.

Opłacalność produkcji rzepaku w 1999 roku obniżyła się w sposób istotny zarówno w Polsce, jak i na całym świecie. Według informacji Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej szacunkowe średnie koszty uprawy rzepaku w bieżącym roku (w warunkach cenowych lipca 99) kształtowały się na poziomie 603 zł/t. Oznacza to, że przy przyjętej do szacunku średniej cenie 625 zł/t uzyskanej przez rolnika za sprzedany rzepak - dochód rolniczy netto osiągnięty został w wysokości zaledwie 22 zł/t w przeliczeniu na powierzchnię uprawy - 52 zł/ha.

Stanowisko rządu w kwestii wycofania się zakładów tłuszczowych z kontraktów zawartych z rolnikami jesienią ubiegłego roku jest od początku niezmienne i uznające racje rolników. Umowy kontraktacyjne są dobrowolnymi dwustronnymi umowami cywilnoprawnymi, a w przypadku nierespektowania ich warunków przez jedną ze stron można roszczeń dochodzić na drodze postępowania sądowego. Rząd nie jest jednak stroną umów zawieranych między zakładami przetwórczymi i producentami rolnymi i nie ma podstaw do występowania do sądu. Mogą to uczynić sami rolnicy lub ich związki w ich imieniu.

Wyjaśnić należy, że zasady gospodarki rynkowej wyznaczają kompetencje podmiotów gospodarczych i administracji państwowej. Decyzje dotyczące rozmiarów skupu i gospodarowania zapasami rzepaku podejmowane są przez podmioty gospodarcze we własnym imieniu i na własny rachunek. Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej nie ma uprawnień do ingerencji w działalność przedsiębiorstw, uczestniczy natomiast w tworzeniu warunków ekonomicznych sprzyjających zagospodarowaniu przez przemysł przetwórczy surowców krajowej produkcji. Warunki te tworzone są m.in. poprzez politykę celną państwa i preferencje kredytowe.

Dla ochrony krajowego rynku rzepaku Rada Ministrów rozporządzeniem z dnia 26 sierpnia 1999 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ustanowienia Taryfy celnej zadecydowała o podniesieniu stawki celnej autonomicznej przy imporcie ziarna rzepaku do poziomu stawki konwencyjnej, tj. z 15 do 30% (DZ. U. Nr 72, poz. 805).

Pragnę jednocześnie zwrócić uwagę, że podwyższenie stawek celnych w imporcie ziarna rzepakowego, zgodnie z umową WTO, powodowało równocześnie konieczność ustanowienia ilościowego kontyngentu taryfowego na przywóz rzepaku po obniżonej stawce celnej. Kontyngent taki ustalony został rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 26 sierpnia 1999 r. w sprawie ustanowienia dodatkowego kontyngentu taryfowego na przywóz niektórych towarów rolnych z zagranicy w ilości 26.890 ton po stawce 15% (DZ. U. Nr 72, poz. 807).

Preferencje dla podmiotów zaciągających kredyty na skup rzepaku i innych płodów rolnych określone są rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze (Dz. U,. Nr 19, poz. 92 z późniejszymi zmianami). Wymienione rozporządzenie zobowiązuje podmioty korzystające z preferencyjnych kredytów na skup płodów rolnych do dokonania zapłaty kwot należnych dostawcom w terminach określonych w zawartych umowach z dostawcami lub w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia przyjęcia produktu od dostawcy. Niespełnienie tego wymogu może spowodować przekwalifikowanie kredytu i zmianę wysokości oprocentowania do poziomu kredytu komercyjnego.

Z up. Ministra Rolnictwa

i Rozwoju Wsi

Podsekretarz Stanu