Warszawa, 1999-09.14

Przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej w marcu br. do Sojuszu Północnoatlantyckiego radykalnie zmieniło sytuację strategiczną oraz postawiło przed Siłami Zbrojnymi zadania o nowym charakterze. Zgodnie z rządowym "Programem integracji z Organizacją Traktatu Północnoatlantyckiego i modernizacji Sił Zbrojnych RP na lata 1998-2012" przewiduje się zmniejszenie liczby okręgów wojskowych i związków taktycznych oraz liczebności sił zbrojnych z poziomu ok. 225 tys. w 1998 r. do 180 tys. w 2003 r.

Należy przy tym podkreślić, że zasadniczy wpływ na decyzje w zakresie składu bojowego i dyslokacji jednostek wojskowych mają możliwości ekonomiczne naszego państwa, w tym - jak słusznie zauważa Pan Senator Pietrzak - "szczupłość budżetu" Ministerstwa Obrony Narodowej. W konsekwencji skutkuje to dodatkowo koniecznością rozłożenia w czasie zamierzeń restrukturyzacyjnych i modernizacji uzbrojenia.

Rozumiejąc przedstawione w wystąpieniu Pana Senatora obawy i emocje, jakie budzą te rozwiązania w społeczności regionu, pragnę poinformować, iż zasadnicze przedsięwzięcie reorganizacyjne Sił Zbrojnych RP w tym rejonie, jakim jest planowana integracja 15 i 16 Dywizji Zmechanizowanych nie prowadzi do likwidacji garnizonów, w których stacjonują aktualnie jednostki 15 DZ. Zmiany organizacyjne związane będą głównie z przekazaniem części potencjału 15 DZ w skład 1 i 16 DZ oraz z wykorzystaniem części sił i środków rozformowywanych jednostek do formowania innych, w tym Obrony Terytorialnej w Giżycku. Konsekwencją tych działań będą również zmiany podporządkowania niektórych jednostek będących dotychczas w składzie 15 DZ. Pragnę podkreślić, że realizacja ww. przedsięwzięcia nie obniży potencjału bojowego jednostek wojskowych znajdujących się w północno-wschodnim rejonie i ich możliwości obronnych.

- garnizon Orzysz pozostanie w strukturze Wojsk Lądowych z jednoczesną zmianą podporządkowania stacjonującym w nim jednostek;

Pragnę przy tym zaznaczyć, że opracowywanie docelowego kształtu sił zbrojnych, przy istniejących uwarunkowaniach ekonomicznych, jest problemem niezwykle złożonym, a zakres wdrażanych przemian był wielokrotnie rozpatrywany i analizowany zarówno w jednostkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, Dowództwach Rodzajów Sił Zbrojnych, jak również przez Sejmową Komisję Obrony Narodowej. Decyzje związane z likwidacją jednostek wynikające z realizacji procesu restrukturyzacji, podejmowane są również z uwzględnieniem uwarunkowań społecznych, z pełną świadomością ich bolesnych skutków dla lokalnych społeczności. Są to jednak decyzje nieuchronne dla dalszego w pełni sprawnego funkcjonowania sił zbrojnych.

Równocześnie ze zmniejszeniem liczebności sił zbrojnych, w resorcie obrony narodowej podejmowane są decyzje o rezygnacji z utrzymywania zbędnego zasobu nieruchomości. Zwalniane przez wojsko nieruchomości po uznaniu ich za zbędne dla resortu obrony narodowej - zgodnie z ustawą z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz.U. Nr 90, poz. 405, z późn. zm.) - przekazane zostaną do Agencji Mienia Wojskowego. Przyjęta droga postępowania pozwala na możliwie szybkie zagospodarowanie zwalnianych przez wojsko nieruchomości. Obecny stan prawny pozwala również na przeznaczanie niektórych obiektów zwalnianych przez wojsko na potrzeby realizacji zadań przez administrację publiczną.

Z wyrazami szacunku

Janusz Onyszkiewicz

Warszawa, dnia 15.09.1999 r.

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Gmina Mielno pismem z dnia 8.07.1999 r. wystąpiła do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa o przekazanie ok. 2 ha gruntów stanowiących były ośrodek wczasów wagonowych PKP w Mielnie, celem utworzenia gimnazjum o profilu ekologicznym. Przedmiotowy grunt figurujący w powszechnej ewidencji jako las Skarbu Państwa został na podstawie decyzji ministra OŚZNiL z dnia 27 października 1993 r. wyłączony z zarządu Lasów Państwowych i przekazany w użytkowanie Urzędowi Morskiemu w Słupsku dla potrzeb ochrony wybrzeża morskiego.

Z chwilą likwidacji ww. ośrodka PKP (29.12.1998 r.) budynki i budowle znajdujące się na tym terenie zostały przekazane Gminie Mielno z zastrzeżeniem, że mogą być wykorzystane tylko jako cele niekomercyjne zaakceptowane przez Urząd Morski w Słupsku. Na wnioskowanym terenie znajduje się m.in. murowany budynek administracyjno-socjalny, w którym Gmina Mielno po dokonaniu remontu przewiduje utworzyć gimnazjum o profilu ekologicznym.

Przedstawiając powyższe wyjaśnienie, wyrażam nadzieję, że zainteresowane strony podejmą odpowiednie działania organizacyjno-prawne zmierzające do uregulowania poruszonej kwestii.

Jan Szyszko

W nawiązaniu do oświadczenia Senatora Wiesława Pietrzaka złożonego podczas 41 posiedzenia Senatu RP w dniu 5 sierpnia 1999 r. w sprawie zobowiązań finansowych Zakładów Opieki Zdrowotnej usamodzielnionych do dnia 31 grudnia 1998 r., z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów uprzejmie wyjaśniam:

Wprowadzenie nowego podmiotu jakim jest samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, wymaga w dalszym ciągu aktualizacji obowiązującego prawa i poszukiwania nowych rozwiązań .

Brak jasnych rozstrzygnięć prawnych, oraz wypracowanych zasad postępowania w określonych sytuacjach, jest źródłem narastającego niezadowolenia i konfliktów, głównie po stronie organizatorów opieki zdrowotnej.

Ponadto niezależnym podmiotom działającym poza Ministerstwem Zdrowia i Opieki Społecznej zlecono przygotowanie opinii prawnych, dotyczących rozwiązania problemu zobowiązań jednostek usamodzielnionych przed 1 stycznia 1999 r. W celu wydania opinii, przeanalizowane zostaną, konkretne przypadki zadłużonych zakładów opieki społecznej m.in. zakładu w Sejnach, którego sytuacja opisana jest także w dokumentacji przekazanej z oświadczeniem.

Z wyrazami szacunku

Franciszka Cegielska

Warszawa, 1999-09.16

1. Podzielam pogląd Pana senatora Józefa Kuczyńskiego o konieczności tworzenia maksymalnie korzystnych zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych warunków dla lokowania polskiego eksportu, w tym rolno-spożywczego, na rynkach zagranicznych m.in. w Rosji i innych krajach wschodnich. Działania i inicjatywy resortu gospodarki ukierunkowane są właśnie na realizację tego celu.

Przedstawione propozycje są obecnie rozpatrywane (szczególnie pod kątem bieżących i przyszłych możliwości budżetowych) i niektóre z nich najprawdopodobniej w październiku br. mogą stać się podstawą konkretnych działań wspierających polski eksport do Rosji, które zostaną omówione ze stroną rosyjską.

W dniu 4 sierpnia 1999 roku Rada Ministrów przyjęła przygotowany przez Ministerstwo Gospodarki dokument "Ocena sytuacji i propozycje działań dla polepszenia sytuacji w handlu zagranicznym Polski" (wraz z harmonogramem realizacyjnym).

Podstawowym elementem dokumentu przyjętego przez Radę Ministrów jest opracowany wspólnie z Ministerstwem Finansów "Program wdrażania finansowych instrumentów wspierania eksportu". Propozycje działań w tym zakresie ukierunkowane są m.in. na zwiększenie dostępności poszczególnych instrumentów dla eksporterów oraz rozszerzenie możliwości ich wykorzystania na rynkach o tzw. podwyższonym ryzyku, do których zalicza się Rosja i inne kraje wschodnie. Konkretne rekomendacje dotyczą między innymi :

- w zakresie ubezpieczenia kredytów eksportowych: zorientowania własnej aktywności Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. na rynki o podwyższonym ryzyku oraz zwiększenia skali gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeń w eksporcie na te rynki;

- w zakresie dopłat do oprocentowania kredytów eksportowych ze środków publicznych: umożliwienie udzielania dopłat do kredytów bankowych dla nabywcy (dotychczas tylko dostawcy), podwyższenie maksymalnego pułapu dopłaty, wydłużenie maksymalnego okresu kredytowania (do 10 lat); wprowadzenie mechanizmu kredytów eksportowych według stałej stopy;

- w zakresie poręczeń i gwarancji na finansowanie przedsięwzięć proeksportowych: odniesienie progu kwotowego (obecnie 10 mln EURO) do wartości kontraktowej (dotychczas stosowana była wartość jednostkowa), odstąpienie od wymogu minimalnego cyklu produkcyjnego (obecnie 6 miesięcy);

- przygotowania i praktycznego wdrożenia planu procedur programu "solidny eksporter", w tym poprzez szersze zastosowanie uproszczonych procedur celnych oraz wykorzystanie procedury uszlachetniania czynnego z dogodnym systemem ubezpieczeń.

Kontynuowane będzie wspieranie eksporterów ze środków Funduszu Promocji Ministerstwa Gospodarki. Mając na względzie trudną sytuację w handlu z Rosją i innymi krajami wschodnimi, w 1999 roku priorytetowo zostały potraktowane przedsięwzięcia promujące polski eksport na tym kierunku, w tym w ramach refundacji kosztów udziału polskich przedsiębiorców w targach i wystawach (przykładowo, wśród 10 imprez priorytetowych ze 100% dofinansowaniem powierzchni wystawienniczej i zabudowy standardowej, pięć odbywa się w Rosji oraz po jednej na Litwie i Ukrainie).

4. Skuteczność poszczególnych działań będzie zależała w decydującym stopniu od ich skorelowania z potrzebami i rozwiązaniami naszych partnerów handlowych. W związku z tym aktywnie poszukujemy możliwości poprawy obecnej sytuacji w ramach inicjatyw dwustronnych.

W dniach 12-13 kwietnia br. odbyło się IV posiedzenie Wspólnej Polsko-Rosyjskiej Komisji ds. Handlu i Współpracy Gospodarczej, w trakcie którego sformułowano szereg kierunków działań, w tym dotyczących:

- podjęcia prac, z udziałem zainteresowanych banków i organizacji ubezpieczeniowych, w zakresie wypracowania mechanizmów rozliczeniowo-finansowych, które ułatwiłyby dwustronną wymianę handlową w obecnych uwarunkowaniach gospodarczych. Dana problematyka włączona została w zakres działania grupy roboczej ds. współpracy inwestycyjnej powołanej na III posiedzeniu Wspólnej Polsko-Rosyjskiej Komisji ds. Handlu i Współpracy Gospodarczej. Ze strony polskiej pracom tej grupy przewodniczy Ministerstwo Finansów;

- wspierania inicjatyw, w tym promocyjnych, przedsiębiorców, regionów, samorządów gospodarczych obu krajów. W ramach realizacji zadania m.in. określone zostaną nasze priorytety międzyregionalnej współpracy gospodarczej z regionami Federacji Rosyjskiej, co pozwoli na wypracowanie strategii kompleksowych działań w tej dziedzinie (szczegółowa informacja ofertowo-ekonomiczna, misje i prezentacje gospodarcze, przedsięwzięcia promocyjne), na realizacją których skoncentrowane zostaną odpowiednie środki promocyjne. Jednym z ważnych kryteriów określenia priorytetów będzie niewątpliwie analiza możliwości zbytu polskich artykułów rolno-spożywczych na wybranym rosyjskim rynku regionalnym;

- w razie certyfikacji: przyspieszenie prac związanych z akredytacją laboratoriów, w pierwszej kolejności już zgłoszonych do akredytacji (w tym akredytacja w rosyjskim systemie certyfikacyjnym trzech polskich laboratoriów badających artykuły rolno-spożywcze i wyroby chemii gospodarczej).

W trakcie rozmów przeprowadzonych z Ministrem Handlu Federacji Rosyjskiej w dniu 20 kwietnia przekazano stronie rosyjskiej Pro Memoria odzwierciedlające stanowisko strony polskiej w zakresie podstawowych działań ukierunkowanych na przełamanie obecnego głębokiego spadku handlu i współpracy gospodarczej oraz stworzenie warunków dla jej dynamicznego rozwoju. Dotyczą one między innymi:

W trakcie rozmów ze stroną rosyjską uzgodniono prowadzenie konsultacji ukierunkowanych na rozwiązywanie konkretnych problemów i usuwanie barier handlowych, w tym dotyczących dostępu poszczególnych towarów do rynków obu krajów. Należy zwrócić uwagę, iż prowadzenie intensywnych konsultacji z partnerem pozwoliło dotychczas na zachowanie swobody dostępu polskich towarów do rynku rosyjskiego, pomimo prób wprowadzenia kontyngentu na import niektórych towarów z polski (cukier biały).

Aktywne działania podejmowane są na forum gospodarczych komisji mieszanych z innymi krajami, w tym z Ukrainą, Białorusią i Kazachstanem. W odniesieniu do Białorusi, zgodnie z ustaleniami ostatniego posiedzenia komisji mieszanej, prowadzone są m.in. prace ukierunkowane na uruchomienie kredytu (pod gwarancje rządowe tego kraju) na finansowanie dostaw polskich artykułów rolnych, głównie zbóż.

5. Na potrzeby polskiego eksportu ukierunkowujemy w maksymalnym stopniu działalność promocyjną i informacyjną naszych zagranicznych placówek ekonomiczno-handlowych. Wśród form takiej działalności można wymienić m.in. opracowywanie i nowelizowanie informatorów na temat warunków dostępu do poszczególnych rynków, cyklicznie wydawane przez Biuro Radcy Handlowego w Moskwie biuletyny ekonomiczne (jedno z ostatnich wydań było w całości poświęcone rynkowi rolnemu Rosji, w tym możliwościom polskiego eksportu rolno-spożywczego), na bieżąco uzupełniane ofertowe bazy danych.

6. Pomimo przedstawionych wielopłaszczyznowych działań podejmowanych przez resort gospodarki w celu poprawy warunków oraz zwiększenia możliwości dostępu do rynków zagranicznych dla polskich produktów rolnych, należy jednak mieć na uwadze, iż uwarunkowania finansowo-ekonomiczne w krajach wschodnich są nadzwyczaj niesprzyjające. Szczególnie dotyczy to Federacji Rosyjskiej. Ponad 4-krotna dewaluacja rubla (2-krotnie przewyższająca wskaźnik inflacji) w Rosji, spadek siły nabywczej ludności (realne dochody obniżyły się o ok. 30%), rozregulowanie systemu bankowego wpływają negatywnie na dostawy nie tylko z Polski, ale ze wszystkich kierunków przywozu - w 1999 roku przewiduje się spadek łącznego rosyjskiego importu spoza WNP o 30-50% (po pierwszym półroczu przywóz FR spoza WNP obniżył się o 45%). Jednocześnie znacznie głębszy (od średniego) spadek rosyjskiego importu dotyczy artykułów rolno-spożywczych (np. konserw i wyrobów z mięsa 7,8 razy, cukru białego 6,5 razy, napojów 5-krotnie, mięsa drobiowego 4,5 razy, masła 3-krotnie).

7. Nastąpiła określona reorientacja konsumentów towarów importowanych polegająca na preferowaniu generalnie najtańszych produktów i surowców. Wpływa to na aktywne poszukiwanie przez polskich (i innych zagranicznych) przedsiębiorców możliwości zbytu szeregu mniej ważących dotychczas asortymentów w dostawach na rosyjski rynek.

Tendencje te można zaobserwować w polskim eksporcie niektórych artykułów rolno-spożywczych. Przykładowo, przy ogólnym spadku polskiego eksportu do Rosji w okresie 6 miesięcy br. o ponad 70%, dostawy mięsa wieprzowego w ujęciu wartościowym wzrosły o 25% (co świadczy o efektywności zastosowanego systemu dopłat do eksportu). Intensyfikacja dostaw, obserwowana od II kwartału br., wskazuje, iż mięso wieprzowe będzie jedną z podstawowych pozycji polskiego wywozu do Rosji w 1999 roku.

Wzrost polskich dostaw objął również: mięso i jadalne podroby drobiowe: + 7,6 razy (jest to również fakt godny podkreślenia biorąc pod uwagę łączny głęboki spadek rosyjskiego importu oraz silną konkurencję głównego dostawcy tego towaru - Stanów Zjednoczonych); mączkę rybną i mięsną (ponad 2-krotny wzrost); mleko i śmietanę zagęszczone lub zawierające dodatek środka słodzącego (+3,6 razy); tłuszcze wołowe i wieprzowe (ok. 4-krotny wzrost); skrobię (3,5 razy); podroby mięsne (wzrost o 59%); słód (ponad 40-krotny wzrost).

Jednocześnie znacząco spadły dostawy takich tradycyjnych towarów w eksporcie do Rosji jak: kiełbasy i podobne produkty z mięsa; świeże owoce (w 1998 r. Polska była wiodącym eksporterem jabłek do FR - 63 tys. ton według rosyjskiej statystyki celnej, co stanowiło 17,5% łącznego rosyjskiego importu jabłek); warzywa mrożone (w 1998 r. Polska była drugim eksportem do FR - 15,4 mln USD, 26,7% łącznego rosyjskiego importu); konserwy mięsne; sery; wyroby cukiernicze, czekoladowe i piekarskie; masło i margaryna; mąka (analizy Biura Radcy Handlowego w Moskwie wskazują na możliwości aktywizacji sprzedaży m.in. pszennej i żytniej mąki lepszych gatunków); makaron; przyprawy spożywcze; jogurty i kefiry; mięso wołowe mrożone (z uwagi na silną konkurencję preferencyjnych dostaw z krajów zachodnich, Polska z liczącego się w 1998 r. eksportera - 26 tys. ton według statystyki celnej FR, tj. ok. 6,3% łącznego rosyjskiego importu - w roku bieżącym obniżyła dostawy do poziomu 3% w stosunku do I połowy 1998 roku).

Zmniejszył się również eksport cukru białego: w 1998 roku polska była drugim eksporterem do FR - 77 tys. ton (20,3% łącznego rosyjskiego importu). W roku bieżącym (i przyszłym) trudno będzie osiągnąć podobny poziom dostaw m.in. z uwagi na podwyższenie stawek ceł importowych, w tym zastosowanie przez Federację Rosyjską od sierpnia br. wysokich ceł sezonowych na przywóz cukru. Należy przy tym zwrócić uwagę, iż resort gospodarki podjął interwencję w sprawie podwyżki ceł na import cukru białego do Rosji.

Z analiz Biura Radcy Handlowego w Moskwie wynika, iż poza w. wym. towarami - istnieją możliwości wzrostu dostaw żywności dla dzieci (zwłaszcza produktów mlecznych, konserw mięsnych i warzywnych, suchych mieszanek) oraz olejów roślinnych (pomimo 30% wzrostu zbiorów słonecznika w Rosji, nadal będą występowały określone niedobory olejów, w tym rzepakowego - w 1998 roku Federacja Rosyjska zakupiła 130 ton tego oleju, z czego na Polskę przypadało zaledwie 7 tys. ton).

Jeżeli chodzi o zboża, to mimo niskich zbiorów w Rosji w 1999 roku (aktualne prognozy: 60-64 mln ton), deficyt obejmie w zdecydowanej większości zboża paszowe (od 8 mln ton według ocen rządu FR do 12-14 mln ton według źródeł amerykańskich). Obecne plany rosyjskiego rządu wskazują na możliwość pełnego pokrycia niedoborów importem z krajów WNP (w tym w rozliczeniu za dostawy strategicznych surowców). Z ostatnich wypowiedzi Przewodniczącego Rządu FR W. Putina wynika, że Rosja będzie w stanie samodzielnie zabezpieczyć swoje potrzeby w zakresie zbóż konsumpcyjnych (eksperci amerykańscy wskazują jednak na możliwość wystąpienia bardziej pesymistycznego dla Rosji scenariusza, w którym kraj ten będzie zmuszony do importu ok. 5 mln ton zbóż konsumpcyjnych, w tym 1,2 mln ton na minimalną rezerwę).

8. Zjawiska i tendencje zachodzące w sektorze rolnym krajów wschodnich, a także w handlu Polski z tym regionem, w tym w zakresie naszego eksportu rolno-spożywczego, są na bieżąco monitorowane w resorcie gospodarki i stanowią podstawę do formułowania propozycji zastosowania poszczególnych instrumentów wspierających polskich eksporterów oraz podejmowania konkretnych dostępnych działań w sferze promocji, inicjatyw bilateralnych i innych.

Z wyrazami szacunku

Janusz Steinhoff

PODSEKRETARZ STANU

Jan Rudowski

Warszawa, 1999-09.20

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Nawiązując do wystąpienia senatora Jerzego Suchańskiego złożonego na 41 posiedzeniu Senatu w dniu 5 sierpnia 1999 r. skierowanego do Prezesa Rady Ministrów w sprawie udzielenia pomocy dla starostwa kieleckiego w odbudowie popowodziowej, pragnę poinformować, że warunkiem udzielenia pomocy z budżetu państwa w postaci dotacji celowej na dofinansowanie bieżących zadań własnych gmin, związane z usuwaniem skutków powodzi jest umieszczenie ich w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 maja 1999 roku "w sprawie ustalenia wykazu gmin, powiatów i województw, na obszarze, których wystąpiła powódź oraz szczególnych zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji celowych dla tych gmin, powiatów i województw, przeznaczonych na dofinansowanie bieżących zadań własnych związanych z usuwaniem skutków powodzi" (Dz.U. nr 42 poz. 424) z dnia 13 maja 1999 r. W sprawach tych należy zwrócić się z odpowiednim wnioskiem do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, określającym zakres strat w mieniu komunalnym.

- zwolnień z podatku rolnego. Decyzję w tej sprawie podejmuje gmina. Utracone dochody z tego tytułu rekompensowane zostaną - zgodnie z decyzją Rządu - przez budżet państwa,

- uzyskania tzw. "kredytu klęskowego" na wznowienie produkcji. Oprocentowanie tego kredytu w skali roku wynosi: w przypadku kredytu inwestycyjnego 3,87% dla kredytobiorcy, natomiast kredytu obrotowego 3,88%. Zgodnie z obowiązującymi zasadami podstawowym warunkiem jego uzyskania jest otrzymanie zgody Ministra Rolnictwa i Gospodarki żywnościowej na uruchomienie preferencyjnej linii kredytowej z dopłatą Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dla poszkodowanych rolników gminy.

Z wyrazami szacunku

Jerzy Widzyk

Warszawa, 1999-09.30

Szanowna Pani Marszałek,

Z uzyskanych wyjaśnień wynika, że zarzuty podniesione w złożonym przez senatora Zbigniewa Kulaka oświadczeniu podczas 40 posiedzenia Senatu RPO nie znajdują potwierdzenia.

Warszawa, 1999-09.30

W nawiązaniu do pisma z dnia 16 sierpnia 1999 r. Nr AG/043/340/99/IV, po zapoznaniu się z oświadczeniem złożonym przez senatora Pana Ryszarda Sławińskiego na 41 posiedzeniu Senatu w dniu 5 sierpnia 1999 r. w sprawie zakresu zmian uprawnień organów kontroli skarbowej podczas nowelizacji ustawy - Ordynacja podatkowa, uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

Funkcjonowanie rozwiązań wprowadzonych tym aktem prawnym od początku jego obowiązywania jest uważnie obserwowane przez służby skarbowe i systematycznie sygnalizowane Ministerstwu Finansów. Zgłaszane zastrzeżenia i propozycje są na bieżąco poddawane wnikliwej analizie, celem zidentyfikowania unormowań wymagających zmiany lub uzupełnienia bądź problemów, które wymagają ustawowej regulacji. Na podstawie proponowanych modyfikacji obowiązujących przepisów Ordynacji podatkowej, Ministerstwo Finansów opracowuje kolejne założenia nowelizacji tej ustawy, które są następnie poddawane dalszej ocenie przez służby skarbowe w celu sprecyzowania planowanych rozwiązań i usunięcia zbędnych propozycji zmian. Wszelkie dotychczasowe zestawienia planowanych zmian mają więc charakter wyłącznie wstępny i roboczy.

Zgodnie z § 3 zarządzenia Nr 7 Ministra Finansów z dnia 2 czerwca 1999 r. w sprawie nadania regulaminu organizacyjnego Ministerstwu Finansów, opracowany zgodnie z technikami prawodawczymi projekt ustawy wymaga akceptacji i podpisania przez Ministra Finansów - po uprzednim parafowaniu przez dyrektorów departamentów/biur, dyrektora Departamentu Prawnego, oraz właściwych członków Kierownictwa Ministerstwa. Natomiast stosownie do unormowań uchwały Nr 13 Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1997 r. (M.P. Nr 15, poz. 144 z późn. zm.) niezbędnym jest przekazanie projektu aktu normatywnego do uzgodnień i zaopiniowania przez organy administracji rządowej. W przypadku ewentualnych zmian ustawy - Ordynacja podatkowa przedstawiony tryb nie został jeszcze wyczerpany, a w związku z tym wersja zmian, na którą powołuje się Pan w złożonym oświadczeniu (opublikowana przez "Gazetę Prawną") nie może być traktowana jako propozycja rządu.

PODSEKRETARZ STANU

Jan Rudowski