Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

W dniach 23 i 24 lipca br. odbyło się 40. posiedzenie Senatu. Posiedzeniu przewodniczyli wicemarszałkowie Andrzej Chronowski, Tadeusz Rzemykowski, Donald Tusk. Na sekretarzy posiedzenia powołano senatorów Jolantę Danielak i Jerzego Pieniążka; listę mówców prowadziła senator J. Danielak.

Przyjęty przez Izbę porządek dzienny 40. posiedzenia obejmował sześć punktów:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o dodatku rodzinnym w 1999 r.
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o nadaniu Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie nazwy "Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie",
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o utworzeniu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 54. Posiedzeniu, 9 lipca br. i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 9 lipca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Rolnictwa o Rozwoju Wsi. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Stanisław Majdański. Senator przypomniał, że w ustawie o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych z 5 stycznia 1995 r. jest zapisane, iż kredyty udzielone na cele związane ze skupem płodów rolnych mogą być oprocentowane nie niżej niż 7%. Sejm 9 lipca br. obniżył ten próg do 4,5%.

Zmiana ta została spowodowana decyzją Rady Ministrów z 15 czerwca br. Sprowadza się ona do tego, że rolnicy będą otrzymywali bezpośrednie dopłaty do zboża, które zostanie sprzedane na zasadach zawartych w rocznym programie działania prewencyjnego Agencji Rynku Rolnego. Dotyczy to pszenicy i żyta skupionych na cele konsumpcyjne. Przewiduje się, że tym zakresem interwencji objęte będzie około 3 milionów t zboża, 2,5 miliona t pszenicy i 500 tysięcy t żyta. Dopłaty bezpośrednie będą przeznaczone dla tych producentów, którzy zdecydują się sprzedać pszenicę bądź żyto podmiotom gospodarczym mającym umowę na skup z dopłatą Agencji Rynku Rolnego.

Jak wskazał senator sprawozdawca, realizacja tego przedsięwzięcia wymaga uatrakcyjnienia warunków, na których podmioty skupujące będą otrzymywały kredyty na skup i przechowywanie. Proponowane obniżenie oprocentowania idzie w tym kierunku. W ramach programu przewiduje się zmienną miesięczną stopę oprocentowania tego kredytu. W sierpniu ma ona wynosić 5% dla tych, którzy zechcą pobrać kredyt, we wrześniu - 6%, a w październiku - 7%. Skup ten ma trwać przez te trzy miesiące, ponieważ od 1 lipca Agencja Rynku Rolnego ma kupić jeszcze 250 tysięcy t zboża.

Wymagać to będzie również nowelizacji rozporządzenia Rady Ministrów z 21 lutego 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania dopłat do oprocentowania kredytów na cele rolnicze w określonym zakresie. Chodzi o to, aby przewidzieć dodatkowe zwiększenie dopłat od preferencyjnych kredytów stosowanych przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na skup zbóż do takiego poziomu, aby oprocentowanie roczne do wykorzystanego kredytu nie było wyższe niż wspomniane 5% w sierpniu, 6% we wrześniu i 7% w październiku.

Przewiduje się, że z ogólnej puli 60 milionów zł, które Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przeznacza na tak zwany kredyt skupowy, około 40 milionów zł przeznaczone będzie na realizację dopłat do tych kredytów, których zmienne oprocentowanie przewiduje się w tym projekcie ustawy.

Senator S. Majdański poinformował ponadto, że podczas prac Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zapoznano się też ze stosowną opinią Komitetu Integracji Europejskiej w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, zestawionej z prawem Unii Europejskiej. Stanowisko to, wyrażone na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 8 sierpnia 1996 r. o Komitecie Integracji Europejskiej, stwierdza, że projekt ustawy o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowana niektórych kredytów bankowych jest zgodny ze wspólną polityką rolną i prawem Unii Europejskiej.

Senator sprawozdawca poinformował też, że w obradach komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy uczestniczyli również przedstawiciele rządu i Sejmu. Po wysłuchaniu ich wypowiedzi komisja postanowiła wnieść poprawkę do art. 2. Oznacza to, że dotychczasowe brzmienie tego artykułu, zgodnie z którym ustawa wchodzi w życie po upływie czternastu dni od dnia ogłoszenia, zastępuje się zapisem, iż ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

W imieniu komisji senator sprawozdawca wniósł o przyjęcie ustawy z zaproponowaną poprawką.

Izba poparła ten wniosek i 72 głosami, przy 7 wstrzymujących się, przyjęła proponowaną poprawkę oraz uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 9 lipca 1999 r. ustawy o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

- w art. 2 wyrazy "po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia" zastępuje się wyrazami "z dniem ogłoszenia">>.

W uzasadnieniu przyjętej uchwały podkreślono, że po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm 9 lipca br. ustawy o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych Senat zaproponował wprowadzenie do jej tekstu poprawki zmierzającej do zniesienia vacatio legis określonego w art. 2 ustawy. Senat uznał, iż z uwagi na zapotrzebowanie - ze względu na okres żniw - na kredyty o niskim oprocentowaniu dla podmiotów zajmujących się skupem produktów rolnych, należy doprowadzić do jak najszybszego wejścia ustawy w życie.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 54. Posiedzeniu, 9 lipca br. i tego samego dnia przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 9 lipca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Ustawodawczej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawił senator Mieczysław Janowski.

Senator sprawozdawca podkreślił, że celem rozpatrywanej ustawy jest rozwiązanie problemów dotyczących praktycznego wdrożenia ustawy z 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, a także ustawy z 8 sierpnia 1996 r. o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz zakresie działania ministrów. W wyniku wprowadzenia rozpatrywanej ustawy nastąpi zwiększenie liczby działów do trzydziestu jeden, z dwudziestu ośmiu proponowanych w ustawie z 1997 r. Nowe działy, określone w art. 5 nowelizowanej ustawy, to: "architektura i budownictwo", "rozwój regionalny", "rynki rolne", a także "turystyka". Usunięto - uczynił do Sejm - dział "gospodarka morska" Nastąpiły także zmiany. Dział "kultura" jest w ustawie określony jako "kultura i ochrona dziedzictwa narodowego". Dział "kultura fizyczna i turystyka" został rozdzielony na działy "kultura fizyczna i sport" oraz wymieniony już dział "turystyka".

Senator sprawozdawca wskazał, że ustawa podporządkowuje prezesowi Rady Ministrów dziesięć urzędów centralnych. Mówi o tym art. 1 pkt 27 ustawy nowelizującej. Ustawa ta wprowadza także poprawki do dziesięciu innych ustaw. Najobszerniejsze poprawki, jeśli chodzi o treść, dotyczą ustawy z 18 stycznia 1996 r. o rybołówstwie morskim. Kompetencje w tej dziedzinie zostały przekazane do działu "rolnictwo". Przewiduje się także, w myśl zapisów odnoszących się do tej kwestii, powstanie okręgowych inspektoratów rybołówstwa morskiego jako administracji niezespolonej u wojewody. Mają one przejąć pracowników urzędów morskich.

Art. 8 omawianej ustawy odnosi się do Rządowego Centrum Legislacji jako państwowej jednostki organizacyjnej, podległej prezesowi Rady Ministrów. Centrum nie ma wyręczać szefów resortów w ich działaniach związanych z tworzeniem aktów prawnych. Jego zadania zostały określone precyzyjnie w art. 14c nowelizowanej ustawy.

Ustawa ta zmienia także art. 67 ustawy o finansach publicznych, wprowadzając zapis mówiący, że w wypadku gdy jeden minister kieruje więcej niż jednym działem, jest on dysponentem wszystkich części budżetu wyodrębnionych dla tych działów. Nadto wprowadza bardzo istotną zmianę. Budżet państwa będzie bowiem opracowywany z podziałem na poszczególne działy administracji rządowej i na każdy dział przypadać będzie odrębna część budżetu.

Przepisy art.12 ustawy nowelizującej mają zapewnić bezkolizyjne wprowadzenie tej ustawy w odniesieniu do kwestii pracowniczych. Ustawa ta winna w sposób istotny wzmocnić funkcję prezesa Rady Ministrów. To on będzie określał zadania ministrów.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że rozpatrywana ustawa nie jest doskonałym tworem prawnym, gdyż zawiera pewne mankamenty. Stąd dość liczne poprawki wniesione do ustawy przez komisję. Senator M. Jankowski przedstawił i uzasadnił 24 poprawki zaproponowane przez komisję.

Wniosek mniejszości Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawił senator Jerzy Chróścikowski. Mniejszość komisji rekomendowała Izbie 3 poprawki do ustawy.

Sprawozdanie Komisji Ustawodawczej o rozpatrywanej ustawie przedstawił senator Piotr Ł.J. Andrzejewski.

Senator sprawozdawca podkreślił, że Komisja Ustawodawcza, rozpoznając omawianą ustawę, kierowała się przede wszystkim zasadą spójności systemu prawnego, a także zasadą zgodności ustaw z dyrektywą konstytucyjną nowej konstytucji, z którą przepisy dotychczasowej ustawy nie konweniowały, były w niezgodności. Chodzi tu o przepis, który mówi, że w okresie dwóch lat od wejścia w życie konstytucji przedstawione zostaną Sejmowi projekty ustaw niezbędnych do jej stosowania. W ramach pracy porządkującej system prawny konieczne było zweryfikowanie wielu postanowień ustawy o działach administracji, jak również innych ustaw, a zwłaszcza tej, która dotyczy działalności Rady Ministrów.

Dlatego - stwierdził senator sprawozdawca - aprobując sam cel tej ustawy, komisja zajęła się poprawianiem tego, co wpłynęło do nas z Sejmu, a co jest sprzeczne, jak uważają członkowie komisji, po pierwsze, z konstytucją, a po drugie, z zasadami poprawnej legislacji. Dotyczy to przede wszystkim tego, co jest związane z uprawnieniami legislacyjnymi, dotyczącymi tworzenia prawa, przypisywanymi ministrom i premierowi. Senator P.Ł.J. Andrzejewski wskazał, iż wiele z 33 proponowanych przez komisję poprawek jest identycznych z poprawkami Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, nie ma więc potrzeby ich szczegółowego omawiania.

Senator omówił i szczegółowo uzasadnił poprawki proponowane przez Komisję Ustawodawczą, związane przede wszystkim z niedostatkami prac Biura Legislacyjnego Sejmu.

Propozycje wprowadzenia dalszych poprawek do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji. Senator Marian Cichosz przedstawił wniosek o odrzucenie ustawy.

Wszystkie zgłoszone wnioski i propozycje poprawek rozpatrzyły na wspólnym posiedzeniu podczas przerwy w obradach komisje: Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Ustawodawcza. Komisje poparły 51 spośród 66 zgłoszonych ogółem poprawek i wniosków.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności przeprowadzono głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy (Izba odrzuciła go 59 głosami, przy 19 za i 8 wstrzymujących się) i oraz głosowania nad poszczególnymi poprawkami w kolejności przepisów ustawy. Następnie 63 głosami, przy 5 przeciw i 20 wstrzymujących się, Senat powziął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw:

Uchwała

W uzasadnieniu powziętej uchwały wskazano, że Senat, rozpatrując ustawę o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw, uznał za konieczne wprowadzenie do jej tekstu pięćdziesięciu poprawek.

Przyjmując poprawkę nr 1, Senat stanął na stanowisku, iż nie istnieje żadna przesłanka, z powodu której ustawa o działach administracji rządowej ma przesądzać o tym, który z działów należy powierzyć jednemu ministrowi.

Powodem przyjęcia poprawek nr 2, 9 i 21, zachowujących dział gospodarka morska, było stanowisko, iż sprawy tego działu są, w dotychczasowej praktyce, zaniedbywane, a przeniesienie zakresu przedmiotowego tego działu do działu transport pogłębi to zaniedbanie. Przyjmując te poprawki, Senat podzielił zdanie Sejmu, iż sprawy rybołówstwa morskiego powinny znajdować się w dziale rolnictwo.

Zamiana nazwy działu "rozwój regionalny" na "rozwój regionalny i współpraca z samorządem terytorialnym", zdaniem Senatu, lepiej oddaje zakres przedmiotowy tego działu. Ponadto poprawki te, oznaczone numerami 3 i 18, spowodowały, iż dział ten w swoim zakresie będzie miał sprawy związane z obsługą Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.

Przyjmując poprawkę nr 4 Senat stanął na stanowisku, iż dodatkowe określenia do zakresu spraw nazwanych dotychczas sprawami administracji niepotrzebnie ograniczają zakres przedmiotowy działu administracja publiczna.

Poprawki 5 i 50 wykreślają z treści ustawy nowelizującej przepisy dotyczące nie istniejącego jeszcze organu - Prezesa Głównego Urzędu Administracji Publicznej. Przyczyną przyjęcia tych poprawek było stanowisko, iż dopóki bark jest przepisów regulujących zadania tego organu, umieszczanie w ustawie przepisów dotyczących nadzoru nad tym organem jest przedwczesne.

Poprawki nr 6 i 27 oraz 7 i 28 powodują powierzenie nadzoru nad Głównym Urzędem Miar oraz Polskim Komitetem Normalizacyjnym Prezesowi Rady Ministrów. Zdaniem Senatu, zadania tych urzędów dotyczą spraw znajdujących się w różnych działach administracji i wykraczają poza sprawy gospodarki.

Przyjmując poprawkę nr 8, uznano, iż ze względu na charakter Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji, rola ministra gospodarki powinna się ograniczyć do nadzoru nad jego działalnością.

Poprawka nr 10 zmienia redakcję art. 14 ust. 1 w zakresie spraw objętych przez dział kultura i ochrona dziedzictwa narodowego oraz uzupełnia ten zakres o sprawy związane z ochroną grobów wojennych.

Poprawka nr 11 powoduje, iż Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa nie będzie podlegała ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, a jedynie będzie przez niego nadzorowana.

Poprawki nr 12 i 20 powodują, iż nadzór nad Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych będzie sprawował minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego. Zadaniem Senatu, dotychczasowe, tradycyjne podporządkowanie spraw archiwów temu ministrowi spełnia swoje zadania i zmiana tej sytuacji jest zbędna.

Poprawka nr 13 uzupełnia zakres spraw, jakimi zajmuje się minister właściwy do spraw oświaty o sprawy koordynacji uznawania kwalifikacji zawodowych w Polsce.

W związku z utworzeniem nowego działu rynki rolne, odpowiedzialnego za sprawy przechowalnictwa, Senat usunął poprawką nr 14 ten zakres spraw z działu rolnictwo.

W poprawce nr 15 skreśla się przepis powierzający nadzór nad Kasą Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa, ponieważ nadzór ten jest sprawowany przez ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.

Poprawka nr 16 usuwa zbędne określenia z nazw Inspekcji Ochrony Roślin i Inspekcji Weterynaryjnej.

Poprawka nr 17 ma charakter porządkowy i dodaje do organów podległych ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa okręgowych inspektorów rybołówstwa morskiego - nowych wydzielonych organów administracji niezespolonej utworzonych niniejszą ustawą.

Poprawka nr 19 uzupełnia zakres spraw, jakimi zajmuje się minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego o sprawy koordynacji uznawania dyplomów szkół wyższych.

Przyjmując poprawkę nr 22, Senat uznał, iż rozszerzenie zakresu przedmiotowego działu sprawy wewnętrzne na sprawy związane z koordynacją zwalczania przestępczości, gromadzenia i wymiany informacji dotyczących rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw oraz ścigania ich sprawców wydatnie przyczyni się do zwiększenia bezpieczeństwa obywateli.

Zdaniem Senatu, niezbędne jest również pozostawienie niektórych jednostek wojskowych, wykonujących zadania o charakterze specjalnym i ochronnym, pod kontrolą ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Ze względu na przepisy Konstytucji, te nieliczne jednostki powinny znajdować się poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej (poprawka nr 23).

Poprawka nr 24 wyraźnie wskazuje, iż minister właściwy do spraw zagranicznych jest odpowiedzialny za "promocję Rzeczypospolitej Polskiej i języka polskiego za granicą", a nie tylko koordynację promocji.

Poprawka nr 25 rozszerza zakres zadań należących do działu sprawy zagraniczne na sprawy współpracy jednostek samorządu terytorialnego ze społecznościami samorządowymi innych państw. Zdaniem Senatu, rozszerzenie to jest niezbędne ze względu na przepisy zawarte w ustawie o samorządzie województwa.

Poprawki nr 26 i 40 zmieniają nazwę Głównego Inspektora Farmaceutycznego na Głównego Inspektora Nadzoru Farmaceutycznego.

Poprawki nr 29 i 36 powierzają nadzór nad Rzecznikiem Ubezpieczonych Prezesowi Rady Ministrów oraz powodują, iż Rzecznika powoływać będzie premier, a nie, jak ma to miejsce obecnie, Minister Finansów. Zdaniem Senatu, takie podporządkowanie Rzecznika odpowiada jego zadaniom.

Przyjmując poprawkę nr 30 Senat uznał, iż ust. 1 w art. 33a stanowi o nadzorze ogólnym a w ust. 2 należy wskazać, iż nadzór szczególny jest określony w poszczególnych ustawach.

Zdaniem Senatu, na tle przepisów Konstytucji, ani premier, ani ministrowie w stosunku do nadzorowanych przez nich urzędów lub organów nie mogą wydawać "wiążących wytycznych i poleceń". W związku z tym przyjęto poprawki nr 31 i 45, w których postanowiono, iż te akty nadzoru powinny mieć formę zarządzeń.

Poprawka nr 32 wzmacnia rolę Prezesa Rady Ministrów w procesie inicjowania i opracowywania polityki Rady Ministrów przez ministra w stosunku do działu, którym kieruje.

Poprawka nr 33 precyzuje, iż odstępstwa od zasady, iż w sprawach indywidualnych decyzje centralnego organu administracji rządowej są ostateczne w rozumieniu Kodeksu Postępowania Administracyjnego, mogą być zawarte jedynie w ustawie.

Poprawka nr 34 polega na dodaniu przepisu umożliwiającego nadanie statutu Głównemu Inspektoratowi Sanitarnemu.

Poprawki 37 i 42 mają na celu usunięcie błędu jaki powstał na tle późniejszego wejścia w życie ustawy o działach administracji rządowej; ustawa ta spowodowała niepotrzebną (tj. niezgodną z wolą Sejmu i Senatu, wyrażoną w później uchwalonych ustawach) zmianę przepisów ustawy o systemie oświaty oraz o regionalnych izbach obrachunkowych.

Przyjmując poprawkę nr 38 Senat uznał, iż w sprawach prowadzenia rejestru i wykazu środków farmaceutycznych właściwym powinien pozostać minister właściwy do spraw zdrowia, a nie Główny Inspektor Nadzoru Farmaceutycznego.

Poprawka nr 41 umożliwia nadanie Głównemu Inspektoratowi Nadzoru Farmaceutycznego statutu przez ministra właściwego do spraw zdrowia oraz pozwala na odwołanie do ministra od decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Farmaceutycznego dotyczących udzielenia lub cofnięcia koncesji na wytwarzanie środków farmaceutycznych, prowadzenie składów celnych oraz prowadzenie hurtowni farmaceutycznych.

Poprawka nr 44 usuwa lukę, jaka powstałaby po wejściu ustawy w życie, polegającą na braku w regulaminie Rady Ministrów regulacji zagadnienia przygotowywania projektów aktów prawnych.

Przyjmując poprawkę nr 46 Senat uznał, iż konieczne jest przesunięcie do dnia 31 października terminu, w jakim pracownicy służby cywilnej oraz absolwenci Krajowej Szkoły Administracji Publicznej mogą złożyć zgłoszenia do postępowania kwalifikacyjnego lub mianowania w służbie cywilnej. Wydłużający się proces legislacyjny niniejszej ustawy powoduje, iż dotychczasowy termin jest zbyt krótki.

Poprawka nr 47 stanowi, iż z upływem 6 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia tworzącego nowe ministerstwo, wygasają stosunki pracy z "przejętymi" pracownikami, chyba że zostaną im zaproponowane nowe warunki pracy i płacy. Senat, uznał za niezbędne wprowadzenie do treści ustawy rozwiązania analogicznego do rozwiązania przyjętego w ustawie wprowadzającej ustawy reformujące administrację publiczną.

Poprawka nr 48 skreśla przepis zobowiązujący Radę Ministrów do powołania organu opiniodawczo-doradczego oceniającego możliwości przekazania części zadań objętych zakresem danego działu wojewodzie lub jednostce samorządu terytorialnego. Zdaniem Senatu, przepis ten niepotrzebnie ingeruje w pracę organów wewnętrznych Rady Ministrów.

Przyjmując poprawkę nr 49, Senat uznał, iż przepisy dotyczące utworzenia dwóch oddzielnych działów: turystyki oraz kultury fizycznej i sportu - powinny wejść w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.

Poprawki nr 35, 39 i 43 mają charakter porządkowy i uzupełniają wykaz odesłań.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 54. Posiedzeniu, 8 lipca br. i w tym samym dniu przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 9 lipca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Elżbieta Płonka. Senator sprawozdawca wskazała, że nowelizacja dotyczy problemu zawieszenia prawa do emerytury bądź renty lub zmniejszenia świadczenia w razie osiągania przychodu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności przez emeryta bądź rencistę. Obecnie obowiązujący stan prawny od 1 stycznia 1999 r. stanowi, że emeryci i renciści podlegają ostrzejszym rygorom zawieszalności świadczeń, wynikających z art. 104 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych na skutek zawartego tam pojęcia przychodu w miejsce obowiązującego do końca 1998 r. określenia dochodu. Parlament uchwalał tę ustawę w końcu ubiegłego roku, natomiast rząd zobowiązywał się do wydania przepisów wykonawczych dookreślających przychód na użytek tej ustawy. Ponieważ były trudności techniczne ze strony ZUS co do określania przychodu z powodu różnych form prowadzenia tej działalności - bądź poprzez kartę podatkową, bądź podatek ryczałtowy - wielu rencistów i emerytów doznało niesłusznego zawieszenia swoich świadczeń.

W związku z tym rozpatrywana przez komisję nowelizacja doprecyzowuje pojęcie przychodu na potrzeby ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, liberalizując te rygory i odnosząc je dla tej konkretnej kategorii osób do przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, zgodnie z ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych. Aby zrekompensować możliwości zarobkowe emerytów i rencistów, ustawa ta wchodzi z mocą od 1 styczna 1999 r. Tym samym emeryci i renciści będą mogli otrzymać najpóźniej do lutego 2000 r. rozliczenia czy należności z tytułu niesłusznego zawieszenia lub zmniejszenia świadczeń.

W imieniu Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator E. Płonka wniosła o przyjęcie rozpatrywanej ustawy.

W głosowaniu Senat poparł stanowisko komisji i 87 głosami, przy 1 wstrzymującym się, podjął uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 54. Posiedzeniu, 8 lipca br. i w tym samym dniu przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 9 lipca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawiła je senator Elżbieta Płonka. Senator sprawozdawca zaznaczyła, że rozpatrywana ustawa określa zasady oraz tryb przyznawania i wypłaty w 1999 r. dodatku rodzinnego, który jest jednorazowym świadczeniem socjalnym. Dodatek rodzinny przysługuje na trzecie i każde kolejne dziecko w rodzinie, na które za wrzesień 1999 r. przysługuje zasiłek rodzinny na podstawie ustawy z 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych. W myśl tej ustawy zasiłek rodzinny przysługuje, jeśli przeciętny miesięczny dochód na osobę w rodzinie nie przekracza 50% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów emerytalnych. W 1998 r. wynagrodzenie to wyniosło 1 tysiąc 239 zł 49 gr, w pierwszym kwartale bieżącego roku i 1 tysiąc 598 zł 52 gr.

Z tych danych statystycznych wynika, iż dodatek rodzinny przysługuje rodzinom, w których dochód na osobę nie przekracza 799 zł 26 gr. Wypłata dodatku rodzinnego, o którym mówi ustawa, w wysokości 137 zł na trzecie i każde następne dziecko, nastąpi łącznie z wypłatą zasiłków rodzinnych za wrzesień. Dotyczyć to będzie w skali kraju około miliona pięciuset pięćdziesięciu tysięcy dzieci. Łącznie zostanie na to wydana kwota zapisana w budżecie na bieżący rok, a wynosząca 190 milionów zł.

Senator sprawozdawca poinformowała, że ustawa została jednogłośnie, pozytywnie zaopiniowana przez komisję. W imieniu komisji senator E. Płonka wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Senat podzielił stanowisko komisji i po dyskusji 84 głosami, przy 4 wstrzymujących się, podjął uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 54. Posiedzeniu, 8 lipca br. i w tym samym dniu przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 9 lipca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją Komisji Nauki i Edukacji Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Edmund Wittbrodt. Senator sprawozdawca podkreślił, że Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie należy do najstarszych i najlepszych w Polsce w tym zakresie, w jakim działa, prowadząc od pięćdziesięciu trzech lat kształcenie nauczycieli. W ciągu tych lat rozwijała się systematycznie, kształcąca od czterdziestu pięciu lat na poziomie magisterskim, mając od czterdziestu lat uprawnienia do doktoryzowania, a od trzydziestu dwóch lat uprawnienia do habilitowania. Uczelnia kształci studentów nie tylko w swojej własnej siedzibie w Krakowie, ale także w filiach: w Rzeszowie i w Kielcach. Obecnie na uczelni kształci się dwanaście tysięcy studentów na studiach licencjackich i magisterskich oraz tysiąc studentów na studiach podyplomowych. Uczelnia prowadzi również studia doktoranckie. Zajęcia dydaktyczne na uczelni prowadzi siedmiuset sześćdziesięciu czterech nauczycieli akademickich, w tym stu osiemnastu profesorów i doktorów habilitowanych, z czego czterdzieści trzy osoby mają tytuł naukowy. Uczelnia prowadzi z sukcesami badania naukowe, współpracuje z wieloma zagranicznymi ośrodkami naukowymi. Do dorobku minionych lat zaliczyć trzeba wykształcenie ponad czterdziestu pięciu tysięcy nauczycieli, nadanie siedmiuset czterdziestu pięciu doktoratów i dziewięćdziesięciu stopni doktorów habilitowanych. Uczelnia przyznała też dwanaście tytułów doktora honoris causa, w tym takim znakomitościom, jak profesor Henryk Samsonowicz czy ksiądz profesor Józef Tischner.

Inicjatywa senatu Wyższej Szkoły Pedagogicznej z 9 lutego 1998 r. była więc w pełni uzasadniona merytorycznie, uzyskała też poparcie Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego w uchwale z 22 października 1998 r.

Przyjęta przez Sejm ustawa, przy pełnym merytorycznym poparciu członków komisji, budziła pewne zastrzeżenia Komisji Nauki i Edukacji Narodowej. Dlatego komisja postanowiła rekomendować Izbie wprowadzenie trzech poprawek do ustawy. Senator sprawozdawca przedstawił i uzasadnił proponowane poprawki.

Wniosek mniejszości Komisji Nauki i Edukacji Narodowej przedstawił senator Jerzy Suchański. Mniejszość wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności przeprowadzono głosowanie nad wnioskiem mniejszości o przyjęcie ustawy bez poprawek. Izba zaakceptowała ten wniosek i 78 głosami, przy 6 przeciw i 6 wstrzymujących się, powzięła uchwałę o przyjęciu rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 54. Posiedzeniu, 9 lipca br. i w tym samym dniu przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 9 lipca, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją Komisji Nauki i Edukacji Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przedstawił je senator Edmund Wittbrodt. Senator sprawozdawca przypomniał, że ustawa jest przedłożeniem rządowym, a jedyną uzgodnioną zmianą wprowadzoną w Sejmie była zmiana tytułu, a tym samym i nazwy uniwersytetu.

Senator sprawozdawca przypomniał też, że Uniwersytet Warmińsko-Mazurski tworzy się z Akademii Rolniczo-Technicznej im. Michała Oczapowskiego w Olsztynie, Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie oraz Warmińskiego Instytutu Teologicznego w Olsztynie. W opinii senatora, jest to rozwiązanie ze wszech miar godne poparcia. Stanowi ono powrót do tradycji uniwersyteckiej, w której nauki humanistyczne, techniczne i teologia występują obok siebie, przenikając się wzajemnie. Dzieje się tak nawet wówczas, gdy nie ma formalnych powiązań programowych poprzez bezpośrednie, codzienne kontakty studentów i kadry uniwersytetu. Jak stwierdził senator E. Wittbrodt, w dzisiejszym, rozwiniętym świecie, potrzebny jest dostęp humanistów do zdobyczy techniki i technologii, potrzebna jest też humanizacja techników. Nowe możliwości wysokich technologii, w tym biotechnologii, obok rzeczywistych korzyści, niosą ze sobą nowe zagrożenia, co wymaga ogromnej odpowiedzialności, kształtowania właściwych postaw moralnych i etycznych. Właśnie w takim środowisku to wszystko można uzyskać.

Senator E. Wittbrodt podał także, iż kształcenie na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim będzie się odbywało na dziesięciu wydziałach, z których pięć ma pełne prawa akademickie. Uczelnia od samego początku uzyska więc status uczelni autonomicznej, spełniając warunki określone w ustawie o szkolnictwie wyższym z 12 września 1990 r. Będzie to zatem nie tylko uniwersytet, ale i uniwersytet autonomiczny. Połączene uczelni otwiera też nowe możliwości przed innymi wydziałami, które mają szansę w krótkim czasie uzyskać prawa habilitacyjne. Uniwersytet będzie prowadzić badania naukowe w zakresie dziedzin humanistycznych, teologicznych, prawnych, weterynaryjnych, rolnczych, technicznych, biologicznych, fizycznych, chemicznych, ekonomicznych i matematycznych. Biorąc to wszystko pod uwagę, Rada Główna Szkolnictwa Wyższego nie miała żadnych wątpliwości i w swojej uchwale nr 401/99 z 25 marca br. w pełni poparła projekt ustawy.

Senator sprawozdawca zaznaczył też, że inicjatywa utworzenia uniwersytetu została podjęta w środowisku regionu Warmii i Mazur. To środowisko akademickie od wielu lat dążyło do połączenia. Inicjatywa ta była popierana przez władze lokalne i konsultowana z Ministerstwem Edukacji Narodowej oraz uzgadniana ze stroną kościelną. Ten projekt jest więc projektem wspólnym wszystkich zainteresowanych. W proponowanym rozwiązaniu Uniwersytet Warmińsko-Mazurski przejmuje majątek Akademii Rolniczo-Technicznej oraz Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Wydział teologii użytkować będzie natomiast obiekty należące do archidiecezji warmińskiej. Nadzór nad całym uniwersytetem sprawować będzie minister edukacji narodowej. Status prawny wydziału teologii tego uniwersytetu będzie regulować umowa między Konferencją Episkopatu Polski a rządem Rzeczypospolitej Polskiej, a zakres nadzoru kościoła określony będzie w umowie i statucie uczelni. Będzie to duży i silny uniwersytet, mający ponad dwadzieścia tysięcy studentów, dwa tysiące siedemset osób kadry, z których tysiąc sześćset to nauczyciele, a wśród nich aż czterystu ze stopniem naukowym doktora habilitowanego.

Senator E. Wittbrodt w imieniu komisji wniósł o przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek.

Senat poparł tę propozycję i 87 głosami, przy 2 wstrzymujących się, powziął uchwałę o przyjęciu ustawy bez poprawek.

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment