My, Przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Obrony Parlamentów Republiki Czeskiej, Polski i Węgier, przyjęliśmy następujące konkluzje w trakcie naszego praskiego spotkania w dniu 16 kwietnia 1999 r.:

1. Wyrażamy naszą satysfakcję z powodu przystąpienia naszych krajów do Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego. Świadomi jesteśmy historycznej wagi tego wydarzenia i wyrażamy przekonanie, że nasze członkostwo w NATO umocni nie tylko bezpieczeństwo naszego regionu, tak często pustoszonego przez wojny w przeszłości, ale także pokój i stabilność całej wspólnoty euroatlantyckiej. Potwierdzamy wspólną wolę naszych krajów kontynuacji wypełniania wszystkich zobowiązań wynikających z naszego członkostwa w Pakcie. Wyrażamy naszą wdzięczność tym wszystkim, którzy umożliwili nam przystąpienie do NATO, w szczególności Parlamentom krajów sojuszniczych.
2. Wyrażamy nasze pełne poparcie dla akcji militarnych NATO w byłej Jugosławii, podejmowanych w celu powstrzymania czystek etnicznych i ludobójstwa ludności albańskiej dokonywanych przez reżim Slobodana Milosevica na terenie Kosowa. Zdecydowanie popieramy siły NATO, organizacje międzynarodowe i wszystkich innych w skali globu, którzy przyczyniają się do rozwiązania tego kryzysu. Nasze kraje powinny użyć wszystkich możliwych środków służących rozwiązaniu tej kwestii, zgodnie z pięcioma zaleceniami Rady Północnoatlantyckiej z 12 kwietnia 1999 r. Nasza zdolność do uczestniczenia w działaniach NATO na terenie Bałkanów jest także testem dla całego procesu poszerzania Sojuszu. Powinniśmy być gotowi zapłacić cenę za wolność i bezpieczeństwo innych, bez względu na ich przynależność narodową, etniczną, czy też wyznawaną religię.
3. W świetle obecnych wydarzeń wzrasta znaczenie historyczne Szczytu Waszyngtońskiego. Sposób w jaki NATO rozwiąże kryzys w Kosowie określi rolę i kształt Sojuszu w XXI wieku. Nowa koncepcja strategiczna powinna odzwierciedlać nowy charakter możliwych zagrożeń oraz nową misję NATO w ich likwidowaniu, wykraczającą poza ramy artykułów 4 i 5 Traktatu Waszyngtońskiego.
4. Jako nowi członkowie NATO mamy poczucie szczególnej odpowiedzialności i solidarności z innymi krajami aspirującymi do członkostwa w Pakcie. Sądzimy także, że kontynuacja “polityki otwartych drzwi” i poszerzania leży w interesie naszych trzech krajów. W szczególności sądzimy, że nie ma przeszkód, aby zaprosić do Sojuszu Słowenię. W świetle ostanich zmian, jakie nastąpiły na Słowacji, uważamy że nadszedł czas, aby poważnie rozważyć perspektywę jej zaproszenia do Paktu. Szczyt Waszyngtoński powinien także odnotować znaczny postęp osiągnięty przez Litwę i inne kraje Bałtyckie. Na koniec szczyt powinien odpowiednio wzmocnić aspiracje do członkostwa w NATO Rumunii i Bułgarii oraz innych krajów, które są bezpośrednio zagrożone przez destabilizację Bałkanów. Obawiamy się, że w przypadku braku takiego wzmocnienia proces transformacji w tych krajach może zostać zagrożony względnie odwrócony.
5. Podobnie w zakresie środkowoeuropejskiej współpracy regionalnej (Wyszehrad, CEFTA, Inicjatywa Środkowoeuropejska) w ostatnim czasie dokonał się pewien postęp, o czym świadczy wzrastające zainteresowanie członkostwem tych instytucji. W szczególności witamy z zadowoleniem powrót Słowacji do współpracy wyszehradzkiej. Nasze silne poparcie dla wysiłków na rzecz wznowienia procesu integracji Słowacji ze wspólnotą euroatlantycką zamierzamy udokumentować poprzez odbycie jednego z naszych najbliższych spotkań w Bratysławie.
6. Uważając otwartą i przejrzystą współpracę z Rosją za ważny czynnik stabilizacji i bezpieczeństwa na naszym kontynencie, silnie podkreślamy potrzebę powrotu do stosunków NATO z Federacją Rosyjską opierających się na Akcie Podstawowym. Inicjatywa w tym zakresie powinna wyjść ze strony Rosji.
7. Zintensyfikowane powinno także zostać szczególne partnerstwo między NATO a Ukrainą. Z naszego punktu widzenia, niezależna i demokratyczna Ukraina ma zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa europejskiego.
8. Z satysfakcją odnotowujemy wzrastającą wagę bliższej współpracy naszych krajów w dziedzinie bezpieczeństwa i spraw wojskowych, w szczególności w dziedzinie przemysłu zbrojeniowego. Wyrażamy nadzieję, że ten pożądany trend będzie kontynuowany oraz że współpraca w tej dziedzinie nabierać będzie dodatkowego znaczenia poprzez włączenie jej w szersze ramy współpracy w obrębie całego NATO.
9. Podkreślamy wagę działalności parlamentarnej w dziedzinie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w zakresie cywilnej kontroli wojska oraz w promocji i rozwijaniu intensywnej trójstronnej współpracy pomiędzy naszymi krajami. Z tego powodu, podzielamy pozytywne oczekiwania w odniesieniu do zbliżającej się sesji Zgromadzenia Północnoatlantyckiego w Warszawie w maju br., w której będziemy uczestniczyć po raz pierwszy jako jego pełnoprawni członkowie.
10. Następne nasze spotkanie odbędzie się w Budapeszcie na jesieni bieżącego roku.

Petr Nečas

Przewodniczący

Komisji Obrony i Bezpieczeństwa

Izby Deputowanych Republiki Czeskiej

Lubomiŕ Zaorálek

Komisji Spraw Zagranicznych

Izby Deputowanych Republiki Czeskiej

Michael Žantovský

Przewodniczący

Komisji Spraw Zagranicznych, Obrony i Bezpieczeństwa

Senatu Republiki Czeskiej

Władysław Bartoszewski

Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej

Senatu Rzeczypospolitej Polskiej

Czesław Bielecki

Komisji Spraw Zagranicznych

Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

Stefan Jurczak

Komisji Obrony Narodowej

Senatu Rzeczypospolitej Polskiej

Bronisław Komorowski

Komisji Obrony Narodowej

Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

Lányi Zsolt

Komisji Obrony

Zgromadzenia Narodowego Republiki Węgierskiej

Szent-Iványi István

Komisji Spraw Zagranicznych

Zgromadzenia Narodowego Republiki Węgierskiej